บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 34

มาเดลีนยืนอยู่ในคืนฤดูหนาวที่มีฝนตก ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นสีดำสนิท

สิบล้านนี่เป็นตัวเลขแสนมหึมาสำหรับเธอ

แม้ทุกคนจะรู้จักเธอในนามของนายหญิงของตระกูลร่ำรวยอันดับหนึ่งในเกลนเดล แต่เธอก็ไม่เคยได้รับข้อได้เปรียบใดๆ​จากตัวตนของเธอในนามนั้นเลย ตรงกันข้าม เธอรู้สึกสะบักสะบอมและอ่อนล้า

มาเดลีนไม่กล้าโทรหาตำรวจอย่างผลีผลามเพราะเธอคำนึงถึงเรื่องความปลอดภัยของเลนเป็นหลัก

เธอไม่มีทางเลือก เธอทำได้เพียงร้องขอความช่วยเหลือจากเจเรมี่

อย่างไรก็ตาม บางทีเจเรมี่อาจบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของเธอก็เป็นได้ในตอนนั้นเธอไม่สามารถติดต่อเขาได้ไม่ว่าเธอจะโทรมากี่ครั้งก็ตาม

เธอคิดเพียงว่าปู่ของเธอต้องทุกข์ทรมานแค่ไหนตอนนี้ เธอจึงกลับไปที่คฤหาสน์ครอว์ฟอร์ด

เธอยกมือขวาขึ้นและพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าจอห์นกระทืบมัน มันเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอไม่สามารถออกแรงด้วยมือได้

มาเดลีนเคาะประตูด้วยมือซ้าย หลังจากนั้นไม่นานประตูก็เปิดออก แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกมาเธอก็ได้รับการต้อนรับด้วยการถูกสาดน้ำจากถังน้ำเย็น

“ออกไป! อย่ามาทำประตูหน้าบ้านฉันให้สกปรก! ถ้าฉันรู้ว่าเธอทำร้ายเมอร์ มากขนาดนี้ฉันคงไม่ตกลงที่จะพาเธอเข้ามาในครอบครัวของเรา!” โรสถือถังคามือและตะโกนใส่ มาเดลีนด้วยความโกรธ หลังจากที่หล่อนตะโกนใส่เธอ หล่อนได้ถ่มน้ำลายใส่เธอพร้อมกับปิดประตูด้วยเสียงดัง

มาเดลีนตะคอก อย่างแดกดัน

เธอเคยมอบไขกระดูกเพื่อช่วยเมเรดิธที่ป่วยมาก่อน อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดหวังว่าครอบครัวนี้จะแว้งกัดมือที่เคยให้อาหารแก่พวกเขา

มาเดลีนกัดริมฝีปากของเธออย่างแรงและเดินไปที่หน้าต่างห้องของเมเรดิธ จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้น

สายฝนเย็นยะเยือกปกคลุมเธอจนแทบลืมตาไม่ขึ้น