มาเดลีนยิ้มออกมา เธอกำลังจะเดินออกไป เธอเห็นเจเรมี่มองมาที่เธอ “มาทานอาหารเช้ากันก่อน”
อะไร?
มาเดลีนหยุดเดินด้วยความไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน
เขาเคยพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่และเมื่อไหร่กันที่เธอกินข้าวกับเขาด้วยกันสองต่อสอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันดูเหมือนเป็นอาหารเช้าที่จริงใจไร้การเสแสร้งใดๆ
“คุณผู้หญิงคะ อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ” แม่บ้านฮิวจ์ยิ้มให้มาเดลีนอย่างเมตตา
หลังจากลังเลสักพัก มาเดลีนหมุนตัวกลับไป
เธอมองไปที่โต๊ะอาหาร มีชามซีเรียลและขนมปังปิ้งหนึ่งจานพร้อมกับขนมปังโฮมเมด มาเดลีน ชอบอาหารเช้าง่ายๆทั่วไปแบบนี้
“นั่งนี่สิ” เจเรมี่ดึงเก้าอี้ข้างๆเขาออก
เธอเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “ไม่ มันใกล้เกินไปแล้ว ฉันเกรงว่าจะทำให้คุณสกปรกค่ะ คุณวิทแมน”
จากนั้น เธอก็นั่งลงตรงข้ามเจเรมี่
ใบหน้าของเจเรมี่มืดลงทันทีราวกับว่าพายุกำลังจะมา
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเธออดไม่ได้ที่รู้สึกประหม่า เธอก้มหน้าลงเพื่อกินซีเรียลของเธอต่อและไม่พูดอะไร
เจเรมี่มองใบหน้าประหม่านั้นก่อนจะเอ่ยเย้ยหยัน “เธอดูไม่เต็มใจอยู่กับสามีมากเลยนะตอนนี้ อดใจที่จะเจอผู้ชายคนนั้นไม่ไหวหรือไง ฮะ?”
ผู้ชายคนนั้น?
มาเดลีนหยุดการกระทำของเธอ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นด้วยความสับสนและสายตาของเธอก็บังเอิญสบเข้ากับดวงตาของเจเรมี่
“มาเดลีน เธอไม่ได้เคยบอกว่าเธอจะรักผมเพียงคนเดียวในชีวิตนี้งั้นหรือ? นี่อายุของเธอจะหมดแล้วงั้นหรอ?”
เขาประชดประชันเธออย่างประสบความสำเร็จด้วยการเชื่อมโยงเพื่อโจมตี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ