จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3115

ตอนที่ 3115 ก้อนสายฟ้า!

ตูม!

ตูม!

ตูม!

…

เสียงระเบิดนั้นดังขึ้นมาเป็นระยะๆ

จังหวะของมันไม่ได้รวดเร็วใดๆ แต่ว่าพลังที่กระแทกหน้าอกของผู้คนนั้นทำให้คนมากมายแทบไม่อาจหายใจได้

ตอนนี้เวลาผ่านไปได้หนึ่งเดือนแล้ว มันมาถึงทุกข์แห่งหายนะที่เก้า!

“เจ้าเย่หยวนนี่มันทรงพลังเสียจริงๆ! แม้ว่าเผ่าเลือดเรานั้นจะเป็นศัตรูของมันข้าก็ยังอดชื่นชมมันไม่ได้!”

“ข้าแค่เห็นก็ขนลุกตั้งแล้ว มันกลับรับไว้ได้จริงๆ!”

“ข้าเพิ่งได้รู้ว่าโมฟานผู้นั้นมันเก่งกาจแค่ไหนที่รอดทุกข์แห่งหายนะไปได้จนถึงระลอกที่เจ็ด!”

…

เย่หยวนนั้นได้ทำลายสถิติของโมฟานไปอย่างไม่มีอะไรเหนือคาด

แต่ในตอนนี้มันไม่มีใครกล้าดูถูกพลังของทุกข์แห่งหายนะอีกต่อไป!

นามของมันนั้นไม่ได้ตั้งกันขึ้นมาเล่นๆ

นี่มันคือหายนะที่ทำลายสวรรค์ลงได้จริงๆ!

เพราะว่าแค่ระลอกที่เก้านี้มันก็ทรงพลังจนไม่อาจจะเอาไปเปรียบเทียบกับอะไรได้แล้ว

ระลอกที่ยี่สิบจะเป็นอย่างไร?

ระลอกที่สามสิบมันจะรุนแรงแค่ไหน?

ไม่อาจจินตนาการได้!

เย่หยวนนั้นใช้พลังของสี่สายเลือดกางม่านรับทุกข์แห่งหายนะไปได้จนถึงระลอกที่ห้า

จากนั้นเขาก็ต้องพุ่งตัวขึ้นไปรับพลังของทุกข์แห่งหายนะด้วยตัวเอง

หายนะที่หกนั้นยังพอว่า

แต่พอถึงหายนะที่เจ็ดนั้นเย่หยวนก็เริ่มหอบออกมา

ในเวลานี้ หายนะที่เก้านั้นมันใกล้จบลงเต็มทีแต่ว่าทุกข์แห่งหายนะนี้มันได้ทำให้เย่หยวนนั้นมีบาดแผลไปทั่วตัวอย่างน่าสยดสยอง

พลังที่หลอมรวมกันของทุกข์แห่งหายนะที่เก้านี้มันรุนแรงจนไม่อาจจะเอาไปเปรียบเทียบกับอะไรได้อีก!

ทุกครั้งที่สายฟ้าตกลงมานั้นเย่หยวนก็ร่วงตกลงใส่กำแพงเขตแดน

แต่เขานั้นจะลุกขึ้นมาพุ่งตัวสวนกลับไปรับมันได้อีกครั้งเสมอ

กำแพงเขตแดนของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นย่อมจะไม่อาจทนรับพลังของทุกข์แห่งหายนะที่เก้านี้ไว้ได้แน่

“เฮอะ ไอ้เด็กนี่มันค่อยๆ ตายลงแล้ว! มันรอดทุกข์แห่งหายนะมาจนถึงระลอกที่เก้าได้แต่มันคงไม่มีทางรอดทุกข์แห่งหายนะที่สิบได้แน่!” อี้เฉียนั้นกล่าวขึ้น

แต่ศิลาโลหิตนั้นกลับส่ายหัวออกมา “เจ้าประมาทเย่หยวนมันเกินไป! หากเจ้าขึ้นมาเป็นศัตรูของเต๋าผู้นี้ได้แล้ว มันย่อมจะไม่มีทางตายเพียงแค่เพราะทุกข์แห่งหายนะที่สิบแน่!”

อี้เฉียที่ได้ยินต้องผงะไป “เรื่องนั้น…มันจะเป็นไปได้หรือ? พลังของทุกข์แห่งหายนะที่เก้านั้นมันทรงพลังถึงขนาดนี้แล้ว ข้าน้อยเองก็คงไม่อาจรับมันไว้ได้ด้วยซ้ำ! ทุกข์แห่งหายนะที่สิบมันย่อมจะทรงพลังยิ่งกว่าแน่นอน มีหรือที่มันจะรับไว้ได้?”

ศิลาโลหิตนั้นไม่คิดอธิบายอะไรและตอบกลับไปสั้นๆ “ดูไปเถอะ มันยังมีไม้ตายอะไรซ่อนไว้แน่!”

ไม่นานทุกข์แห่งหายนะรอบที่เก้ามันก็จบลง

แต่ว่าเรื่องนั้นมันกลับทำให้คนทั้งหลายกังวลมากขึ้น

ตัวหมี่เทียนยอมรับเลยว่าทุกข์แห่งหายนะที่เก้านี้แม้แต่เขาก็คงไม่อาจรอดชีวิตกลับมาได้!

หรือก็คือในสามสิบสามสวรรค์นี้มันคงมีเพียงแค่คนสามคนที่จะรอดจากทุกข์แห่งหายนะที่เก้าไปได้!

พลังของทุกข์แห่งหายนะที่สิบนั้นมันจะเหนือล้ำกว่านี้ไปเท่าใด?

มองดูสภาพของเย่หยวนในตอนนี้แล้วร่างกายของเขามีรอยไหม้พร้อมควันดำลอยขึ้นมาจากร่าง พลังงานและปราณต่างดูยุ่งเหยิงมันคือสภาพของคนบาดเจ็บสาหัส

ใครๆ ก็มองออกว่าเขานั้นมาถึงขีดจำกัดแล้ว

ไม่นานนักเมฆเต๋าทุกข์มันก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอีกชั้นหนึ่งเหนือเมฆเต๋าทุกข์ที่เก้า!

เมื่อเมฆนี้ปรากฏขึ้นมาคนทั้งหลายก็ต้องใจสั่นไปทันที

“ช่างเป็นพลังกดดันที่รุนแรงอะไรเช่นนี้! ข้ารู้สึกได้เลยว่าทุกข์แห่งหายนะที่สิบนี้มันทรงพลังกว่าระลอกก่อนๆ ไปสิ้นเชิง! เย่หยวน…จะรับมันไว้ได้หรือ?” โฉปู้ฉุนนั้นร้องขึ้นอย่างกังวล

หมี่เทียนเองก็ต้องทำหน้าเครียดกล่าวขึ้นมา “ไม่เคยมีใครได้เห็นทุกข์แห่งหายนะที่สิบมาก่อน! แต่ดูท่าตอนนี้ระหว่างทุกข์แห่งหายนะที่เก้าและสิบนั้นมันคงเป็นการขยับพลังขึ้นไปอีกขั้น! เย่หยวน…”

หมี่เทียนนั้นไม่อาจจะกล่าวให้จบคำได้เพราะเขานั้นก็ไม่คิดว่าเย่หยวนจะผ่านมันไปได้

เมฆทุกข์แห่งหายนะที่สิบนั้นมันค่อยๆ ก่อตัวหนาขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็สมบูรณ์และพลังของมันนั้นแทบจะเท่ากับทุกข์แห่งหายนะทั้งเก้าระลอกก่อนๆ รวมกัน!