จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3117

ตอนที่ 3117 สะเทือนสวรรค์!

“ถอย!”

“ถอยไปอีก!”

…

ภายใต้คำสั่งของศิลาโลหิตนั้นเหล่ากองทัพเผ่าเลือดทั้งหลายต่างต้องถอยออกไปครั้งแล้วครั้งเล่าไปจนไกลกว่าพันกิโลเมตรแล้ว

แม้ว่าพวกเขานั้นจะอยู่ห่างกันจนแทบไม่มองเห็นแต่คลื่นพลังกดดันนั้นมันกลับยังปะทะใส่หน้าพวกเขาจนแทบหายใจไม่ออก

สามสิบสามทุกข์แห่งหายนะที่ผสานเข้าด้วยกันตรงหน้านี้มันรุนแรงพอที่จะทำลายล้างสวรรค์ลงได้ง่ายๆ

ตอนนี้สวรรค์ระดับล่างๆ หลายแห่งเริ่มเสียสมดุลไปแล้วด้วยพลังนี้

นี่มันคือหายนะที่สามารถทำลายสวรรค์ลงได้แต่คนทั้งหลายเพิ่งจะได้เห็นพลังที่สามารถทำเช่นนั้นและเรียกว่าเป็นหายนะได้จริง!

ไม่ต้องถามเลยว่าตอนนี้เต๋าสวรรค์นั้นพิโรธแค่ไหน

บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นไม่ว่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่งหรืออ่อนแอพวกเขานั้นต่างสัมผัสได้ถึงพลังนี้จนตัวสั่นไม่หยุด

เพราะพวกเขานั้นคือคนที่สัมผัสได้ถึงพลังของทุกข์แห่งหายนะได้มากที่สุดรองลงมาจากตัวเย่หยวนเอง!

พวกเขานั้นรู้เลยว่าหากเย่หยวนไม่ลอยตัวอยู่นอกกำแพงเขตแดนแล้วสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดคงไม่มีทางที่จะรับทุกข์แห่งหายนะนี้ไว้ได้แน่นอน!

แต่ว่าในตอนนี้คลื่นพลังของเย่หยวนมันก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง!

ก่อนที่พลังรุนแรงบ้าคลั่งของทุกข์แห่งหายนะนี้จะตกลงมาใส่เย่หยวนกลับเป็นฝ่ายก้าวขึ้นไปเอง!

“ย่ำแปดรกร้างด้วยก้าวสอง พลิกหมื่นจักรวาลสูญ!”

เย่หยวนร้องขึ้นมาก่อนจะได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นตามพร้อมด้วยพลังงานรุนแรงกระแทกเข้าใส่เมฆเต๋าทุกข์แห่งหายนะ

คนทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

นี่มันยังเรียกว่าเป็นการเผชิญเต๋าทุกข์?

มันจะโอหังเกินไปหรือไม่?

เต๋าทุกข์ยังไม่ทันตกลงมาแต่ตัวเขานั้นกลับพุ่งตัวเข้าไปโจมตีก่อน?

กลัวไม่ตายหรืออย่างไร? และราวกับว่ามันต้องการจะยืนยันความคิดของคนทั้งหลายนั้นสายฟ้าจากเมฆดำก็กระแทกสวนลงมาจนโลกาสั่นสะเทือน

พลังของสายฟ้านี้มันกระแทกจนพลังของเย่หยวนหายวับไป

อัก!

เย่หยวนนั้นกระเด็นกลับลงมากระแทกใส่กำแพงเขตแดนอย่างไม่อาจฝืน

ตึง!

กำแพงเขตแดนนั้นไม่อาจจะทนรับพลังรุนแรงเช่นนั้นไหวส่งให้ร่างของเย่หยวนร่วงลงมากระแทกใส่พื้นไปในที่สุด

คนทั้งหลายที่ได้เห็นต่างทำหน้าซีดขาวรีบเข้ามาดูอาการเย่หยวน

ได้เห็นเช่นนั้นศิลาโลหิตก็ต้องส่ายหัวออกมา “เจ้าพวกมดปลวกนี้มันคิดจะเขย่าต้นไม้ด้วยตัวเองหรืออย่างไร? หากมดปลวกอย่างพวกมันสามารถเขย่าต้นไม้ใหญ่เช่นนี้ได้มันก็คงถึงกาลอวสานของเต๋าสวรรค์แล้ว! เต๋าสวรรค์นั้นคือกรง เรานั้นอยู่ได้เพียงแค่ในกรงนี้และใช้ชีวิตไปตามกฎของสวรรค์! หากเจ้าคิดจะฝ่ากรงขังนี้ออกไปแล้วสวรรค์ก็ย่อมจะทำลายเจ้าลง! ดูท่ามันจะไม่ได้เข้าใจกฎข้อนี้เลย!”

ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าไหร่เขานั้นก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ของสวรรค์

เต๋าสวรรค์นั้นไม่มีทางถูกสั่นคลอน

ผู้บ่มเพาะนั้นทำได้เพียงแค่เดินตามกฎของสวรรค์ไปเท่านั้น

คนที่คิดต่อต้านสวรรค์นั้นจะต้องตายอย่างไม่มีข้อยกเว้น!

ตูม!

แต่ก่อนที่ศิลาโลหิตจะทันพูดจบมันก็เกิดคลื่นพลังรุนแรงกระแทกขึ้นมาจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดแต่ว่าพลังงานนี้มันเหนือล้ำกว่าก้าวที่สองไปอย่างสิ้นเชิง!

พลังของมันนี้กลับดูเทียบเคียงได้กับทุกข์แห่งหายนะทั้งยี่สิบเก้าชั้นนั้น!

ศิลาโลหิตนั้นต้องเบิกตากว้างกล่าวขึ้นมา “บ้าน่า! พลังของมันน่าจะถูกสวรรค์ขัดไว้แล้ว ทำไมมันถึงสามารถตั้งตัวใหม่ได้รวดเร็วเช่นนี้? นี่มันคือพลังของระดับล้ำสวรรค์ที่แท้จริง! ต่อให้มันจะไม่ตายมันก็คงไม่เหลือกำลังใดๆ แล้ว! นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

ศิลาโลหิตผู้เยือกเย็นมาตลอดนั้นเริ่มแสดงท่าทีลนลานออกมาในที่สุดเพราะความทนทานของเย่หยวนนี้มันเหนือล้ำกว่าจินตนาการของเขาไปมากมายนัก!

ฟุบ!

เงาร่างหนึ่งพุ่งตัวออกไปจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด

“ย่ำนภาด้วยก้าวสาม เทวาแลปีศาจต่างก้มหัว!”

ด้านหลังของเย่หยวนนั้นมันปรากฏเงาร่างใหญ่ขึ้นมา

เงาร่างนั้นมันดูเลือนรางไม่อาจจะเป็นของจริงแต่ว่าพลังใต้เท้านี้ของมันนั้นกลับทำให้ทั้งสามสิบสามสวรรค์ต้องสั่นสะเทือน

ตูม!

เมฆทุกข์แห่งหายนะทั้งยี่สิบเก้าชั้นนั้นแตกกระจายออกไปทันที!

อี้เฉียที่ได้เห็นนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอย่างไม่อาจจะหุบลงได้

เพราะบรรพบุรุษบอกไว้ว่าเย่หยวนจะไม่มีทางรอดทุกข์แห่งหายนะที่ยี่สิบเก้าไปได้แน่นอน

แต่ตอนนี้เมฆทุกข์แห่งหายนะที่ยี่สิบเก้านั้นมันยังไม่ทันได้โจมตีออกมาก็ถูกพัดจนปลิวหายไปใต้เท้าของเย่หยวนนี้แล้ว!

ห้าก้าวย่ำสวรรค์ของเย่หยวนนี้มันคืออะไรกันแน่?

ทำไมมันถึงได้มีวรยุทธที่ทรงพลังขนาดนี้อยู่บนโลกหล้า?

“บรรพบุรุษ นี่มันวรยุทธบ้าอะไรกัน?” อี้เฉียอดถามขึ้นไม่ได้

ศิลาโลหิตนั้นได้แต่ต้องยิ้มแห้งๆ เพราะเขาก็ไม่เข้าใจเช่นกัน!