จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1066

“จริงๆ ข้าค้นทั่วทั้งหอตำราแล้ว ในที่สุดก็มาเจอในตำราเล่มนี้ ในนี้เขียนไว้ว่า มีพืชชนิดหนึ่งชื่อว่าดอกมังกรเขียวดำสามารถขจัดพิษร้ายในตัวฝ่าบาทได้

เพียงแต่ดอกมังกรเขียวดำนี้มักเติบโตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่หนาวจัดแห้งจัด แถมดอกไม้นี้ยังอยู่ริมหน้าผาอีก ในหนังสือบันทึกไว้ว่ามีคนเคยเจอแถบชายแดนทางเหนือ” หยุนถิงพูดพลางยื่นหนังสือให้

ฮ่องเต้ตื่นเต้นยิ่งนัก มือที่ยื่นมารับหนังสือนั้นสั่นเทา “เร็ว รีบให้ข้าดูเร็ว”

พอเห็นในนั้นเขียนดอกมังกรเขียวดำไว้จริงๆ ดวงตาฮ่องเต้แดงก่ำจริงๆ “ดียิ่งนัก ข้ามีทางรอดแล้ว หยุนถิงขอบคุณเจ้ามาก ขอบคุณ!”

“ฝ่าบาทอย่าเกรงใจไปเลย ข้าแค่ลองเสี่ยงโชคดู ไม่คิดว่าจะเจอเข้าจริงๆ” หยุนถิงถ่อมตัว

“นี่มันดีจริงๆ ข้าก็บอกแล้วว่า ฝ่าบาทบุญญาธิการมากนัก ไม่มีทางตายง่ายอย่างนี้ดอก” โม่หลานที่อยู่ข้างๆก็ตื่นเต้นไปด้วย

“โอ๊ยเมียข้า เจ้าจะพูดน้อยๆหน่อยมิได้รึ ต่อไปจะพูดอะไรพูดแค่ประโยคแรกก็พอแล้วนะ” เฉินอ๋องกำชับ จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้ายินดีปรีดา “เสด็จพี่มีหนทางรอดมันดีจริงๆ ดีนะที่มีหยุนถิง ในเมื่อพืชชนิดนี้อยู่ที่ชายแดนทางเหนือ พวกเราไปหากันตอนนี้เลย”

“ฝ่าบาท ท่านวางใจเถอะ ต่อให้มันเป็นริมหน้าผาอะไร ขอเพียงมันมีอยู่จริง ข้าจะนำกลับมาให้ท่านเอง” โม่หลานบอกอย่างจริงใจ

“โม่หลานพูดถูก น้องจะพาลูกชายไปด้วยกัน” เฉินอ๋องเสริม

ฮ่องเต้ตื้นตันใจนัก “พวกเจ้าสองคนไม่ต้องไปหรอก ลูกยังเล็กนัก ยังไม่หย่านมเลย จะอยู่ห่างแม่ไม่ได้ โม่หลานอยู่ดูแลลูก เจ้าก็ไม่เป็นวรยุทธ์ ไปก็เป็นภาระเปล่าๆ”

เฉินอ๋องเบ้ปาก “เสด็จพี่ ข้าแย่ขนาดนั้นเลยรึ”

“ฝ่าบาทพูดความจริงนะ” โม่หลานเห็นด้วย

เฉินอ๋องถลึงตาใส่โม่หลาน ถึงจะไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ใครให้เมียพูดอะไรก็ถูกล่ะ

จวินหย่วนโยวที่อยู่ข้างๆได้ยินคำว่าชายแดนทางเหนือ ขมวดคิ้วน้อยๆทันที

“ฝ่าบาท อีกครึ่งเดือนก็เป็นงานแต่งงานของหยุนหลีแล้ว ถิงเอ๋อร์กับกระหม่อมพึ่งกลับจากแคว้นเทียนจิ่วมา รอให้นางร่วมพิธีแต่งงานของหยุนหลีก่อนค่อยไปได้หรือไม่

ฝ่าบาทส่งซวนอ๋องไปดูลาดเลาก่อนได้ ให้ถิงเอ๋อร์วาดลักษณะ ความชื่นชอบและสิ่งที่ต้องระวังของพืชตัวนี้กับซวนอ๋อง แบบนี้จะได้ประหยัดเวลาไปด้วย

เพราะจากแคว้นต้าเยียนไปชายแดนทางเหนือก็ต้องใช้เวลาครึ่งเดือน แบบนี้จะได้ไม่เสียเวลาตามหาพืชนี้ รอหยุนหลีแต่งงานแล้วกระหม่อมต้องพาถิงเอ๋อร์รีบไปชายแดนทางเหนือแน่” จวินหย่วนโยวบอกเสียงเรียบ

ฮ่องเต้ถึงบางอ้อ” หยุนหลีจะแต่งงานแล้ว หยุนเฉิงเซี่ยงกลับไม่ได้บอกข้า ใจดำจริงๆ พวกเจ้าพี่น้องรักใคร่กลมเกลียวกัน งั้นรอหยุนหลีแต่งงานแล้วค่อยไปเถอะ แค่ครึ่งเดือนเท่านั้น ซูกงกงไปเชิญซวนอ๋องมาสิ!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” ซูกงกงรีบไปทันที

หยุนถิงไม่ค่อยเข้าใจ ทำไมท่านพี่ถึงให้ซวนอ๋องไปก่อน แต่หยุนถิงก็ไม่ได้ถามอะไรมาก

ไม่นานซวนอ๋องก็รีบมา พอได้ยินว่าหยุนถิงหาตัวยาที่สามารถรักษาฝ่าบาทได้แล้ว ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชามีประกายยินดีขึ้นมา

“ยินดีด้วยฝ่าบาท”

“ครั้งนี้ข้าเรียกเจ้ามา เพราะอยากให้เจ้าพาคนไปตามหาที่ชายแดนทางเหนือก่อน อีกครึ่งเดือนหยุนหลีจะแต่งงาน ในฐานะพี่หญิงใหญ่ จะขาดหยุนถิงไม่ได้ รอนางร่วมงานแต่งงานเสร็จแล้วค่อยไปรวมกับเจ้าที่ชายแดนทางเหนือ” ฮ่องเต้พูดเปิดประเด็น

“กระหม่อมจะพาคนไปชายแดนทางเหนือ ฝ่าบาทโปรดวางใจ กระหม่อมจะต้องหาพืชตัวนี้ให้ได้แน่นอน” โม่เหลิ่งเหยียนรับประกัน

“มีเจ้าอยู่ ข้าวางใจ” ฮ่องเต้ตื้นตันใจนัก

หยุนถิงรีบเอากระดาษพู่กันมาวาดและเขียนลักษณะ สีสันและความชื่นชอบของพืชนี้ออกมาทั้งหมด และยื่นให้โม่เหลิ่งเหยียน “ลำบากซวนอ๋องแล้วนะ!”

โม่เหลิ่งเหยียนยื่นมือมารับมา “ซื่อจื่อเฟยเกรงใจไปแล้ว ขอเพียงช่วยฝ่าบาทได้ ข้าจะไม่รีรอแน่นอน”

โม่เหลิ่งเหยียนรีบกลับไปเก็บสัมภาระเดินทางทันที และนำลูกน้องมือดีหลายสิบคนมุ่งตรงไปทางประตูเมืองทันที

หลังจากหยุนหลีออกจากพระราชวัง รีบถามทันที “ท่านพี่ ทำไมครั้งนี้ท่านให้โม่เหลิ่งเหยียนไปชายแดนทางเหนือล่ะ?”