จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1067

“ท่านอานี่ช่างเจรจาเสียจริง ข้าชอบฟัง เมื่อครู่พี่เขยซื่อจื่อให้ร้านกับข้ามากมายนัก บอกว่าจะให้เป็นสินสมรสข้า” หยุนหลีบอกอย่างดีใจ

เสวี่ยเชียนโฉวมองมา “ขอบคุณจวินซื่อจื่อ ซื่อจื่อเฟย”

“ครอบครัวเดียวกันไม่ต้องเกรงใจหรอก เจ้าอุทยานเสวี่ยพึ่งกลับจากเดินทาง ลำบากแล้วนะ” หยุนถิงตอบ

“เพื่อหยุนหลี ไม่ลำบากเลย” สายตาของเสวี่ยเชียนโฉวกลับไปที่ตัวหยุนหลีอีกครั้ง

หยุนถิงโดนสาดน้ำตาลใส่ไปเต็มท้อง พลันนึกขึ้นมาได้ถึงปฏิกิริยาของพวกจ้าวเม่ยเอ๋อร์เมื่อก่อนตอนนางสวีทหวานกับจวินหย่วนโยว วินาทีนี้นางรู้สึกเห็นใจพวกเขาอยู่เหมือนกันนะ

“ท่านอา อีกครู่ข้าจะให้คนส่งเครื่องกินเครื่องใช้ไปนะ เดิมคิดว่าต้องไปเก็บของคืนนี้เสียแล้ว ท่านกลับมาพอดีเลย” หยุนหลียิ้มทะเล้น

“ข้าทำเอง เจ้าพักผ่อนเถอะ”

“ในเมื่อท่านอาของเจ้ามาแล้ว พวกเจ้าสองคนไปจัดการเถอะ” หยุนถิงกระเซ้า

ขืนอยู่ต่อไป นางต้องขนลุกขนพองแน่

“ได้เลย” หยุนหลีจูงมือเสวี่ยเชียนโฉวจากไป

หยุนถิงอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ “เสวี่ยเชียนโฉวไม่เลวจริงๆ ชาตินี้หยุนหลีได้เจอผู้ชายที่รักตนด้วยใจจริงอย่างนี้ เป็นบุญของนาง”

พอจวินหย่วนโยวได้ยินอย่างนั้นก็พลันรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมา “ข้ารักเจ้า เอ็นดูเจ้าไม่พอรึ?”

หยุนถิงเหล่มองสีหน้าจวินหย่วนโยว ตอบทันทีว่า “แน่นอนว่ารักข้าเอ็นดูข้าสิ ท่านพี่ของข้าน่ะเป็นสามีที่ดีที่สุดในใต้หล้า ข้าแค่ทอดถอนใจเท่านั้นเอง”

สีหน้าจวินหย่วนโยวถึงดีขึ้นหน่อย “ในเมื่อที่ควรซื้อก็ซื้อหมดแล้ว งั้นกลับกันเถอะ ออกมานานขนาดนี้ควรจะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนลูกๆได้แล้ว”

“ท่านพี่พูดถูกแล้ว กลับบ้านกัน!”

จวนซื่อจื่อ

พอหยุนถิงกับจวินหย่วนโยวเข้าจวน จวินเสี่ยวเหยียนกำลังเล่นเครื่องบินกระดาษอยู่ และยังเป็นแบบที่หยุนถิงเคยสอนพวกเขาก่อนหน้านี้ด้วย

ทันใดนั้นมีเครื่องบินกระดาษลำหนึ่งมาหล่นลงแทบเท้าหยุนถิง นางย่อตัวลงไปจะเก็บขึ้นมาคืนให้เสี่ยวเหยียน แต่พอบังเอิญเหลือบไปเห็นตัวหนังสือบนนั้น สีหน้านางก็เปลี่ยนทันที

หยุนถิงเปิดเครื่องบินกระดาษลำนั้นออก ตัวหนังสือบนนั้นเข้าสู่สายตา : เสวี่ยเอ๋อร์ที่รัก ไม่เจอวันเดียวกลับราวห่างเป็นสามปี！

เสวี่ยเอ๋อร์คือใคร ลายมือนี้ของจวินหย่วนโยวหรอ?

“ท่านแม่ ทำไมท่านดูโกรธขึ้งล่ะ?” เสี่ยวเหยียนที่เข้ามาเก็บเครื่องบินกระดาษ เห็นจู่ๆท่านแม่สีหน้าเปลี่ยน กระซิบถามเสียงเบา

“เครื่องบินกระดาษนี้มาจากไหนกัน?” หยุนถิงถาม

“หาจากในห้องหนังสือของท่านพ่อเจ้าค่ะ ข้ากับพี่ชายเอามาเยอะมาก ดังนั้นเลยเอามาพับเครื่องบินกระดาษ พี่ชายไปห้องสุขา อีกครู่หนึ่งจะกลับมา” จวินเสี่ยวเหยียนตอบตามตรง

หยุนถิงเหล่มองเครื่องบินกระดาษในมือซ้ายของนาง “เอามาให้แม่ดูหน่อย”

“ได้เจ้าค่ะ!” จวินเสี่ยวเหยียนยื่นให้อย่างว่าง่าย

หยุนถิงแกะออกอันนี้ และก็เจอตัวหนังสืออีก เสวี่ยเอ๋อร์ที่รัก สตรีงดงามล้วนเป็นที่หมายปองของบุรุษ

นี่ก็ลายมือจวินหย่วนโยวอีก

คราวนี้หยุนถิงเริ่มเดือดละ หรือว่านางโดนสวมเขาหรือไง?

ไม่น่าสิ!

ปกติจวินหย่วนโยวทำอะไรมักจะเข้มงวดมาก ข้างกายเขาไม่มีสตรีคนอื่นเลย ปกติถ้าใครมองเขามากหน่อยหรือสนใจเขา จวินหย่วนโยวจะซัดหรือโยนอีกฝ่ายกระเด็นออกไปอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด ดังนั้นจนถึงตอนนี้ข้างกายเขาแม้แต่สตรีที่กล้ามองเขายังไม่มีเลย