จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1021

เวลานี้มีสิ่งเดียวที่ต้องทำ--แกล้งโง่

เจียงชื่อแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร ประหนึ่งว่าโดนเจียงห้านเฟยหลอกเอาจริงๆและกินข้าวกับเขาต่ออย่างรักใคร่กลมเกลียว

ตอนที่งานเลี้ยงดำเนินมาได้ครึ่งทาง ตาอ้วนคนหนึ่งจากโต๊ะด้านข้างยืนขึ้น ยกแก้วไวน์มาที่โต๊ะพวกเจียงชื่อ

เขายกแก้วไวน์ให้เจียงชื่อ และกล่าวยิ้มๆ "คุณชายเจียง ผมคือหัวหน้าแผนกวิจัยและพัฒนา--ฉางเซี่ยงตง เพื่อแสดงความยินดีที่คุณชายกลับมา ผมตั้งใจมาดื่มให้"

เจียงชื่อยิ้มน้อยๆและยกแก้วขึ้น

เดิมคิดว่าเท่านี้คงจบ หารู้ไม่ฉางเซี่ยงตงรินจนเต็มอีกแก้วและกล่าวยิ้มๆ "คุณชายเจียง มา ผมขอดื่มให้คุณอีกหนึ่งแก้ว แก้วนี่ขอดื่มให้กับเรื่องที่คุณกับท่านประธานได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง"

คราวนี้ สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปหมด

ทุกคนไม่ได้โง่ แต่ละคนล้วนโลดแล่นอยู่ในแวดวงธุรกิจ แค่ท่าทางสายตาเล็กน้อยก็มองปัญหาออกแล้ว

ฉางเซี่ยงตงคนนี้ขอดื่มเหล้ากับเจียงชื่อรัวๆ เพราะต้องการแกล้งให้เจียงชื่อลำบากชัดๆ

ดูจากสายตายิ้มจางๆของฉางเซี่ยงตงก็พอดูออกแล้ว

ในบรรดาพนักงานทั้งหมด ฉางเซี่ยงตงภักดีต่อหลิวจิ่วหมิงที่สุด อาจมากกว่าที่ภักดีต่อเจียงห้านเฟยด้วย เขาคิดมาตลอดว่าหลิวจิ่งหมิงต่างหากคือผู้สืบทอดที่แท้จริง

ความจริงแล้ว ก่อนเจียงชื่อโผล่มา เรื่องราวก็ดำเนินไปแบบนั้นแหละ

ตอนนี้สิดี

คุณชายหล่นมาจากฟากฟ้า แย่งตำแหน่งที่เดิมเป็นของหลิวจิ่งหมิงไป ในฐานะลูกน้องที่เก่งที่สุดของหลิวจิ่งหมิง ฉางเซี่ยงตงทนไม่ได้จริงๆ

เขาจะตำหนิประธานอย่างเจียงห้านเฟยต่อหน้าก็ไม่ได้

จึงได้แต่ระบายความไม่พอใจด้วยการ ‘ลงโทษ’ เจียงชื่อ

บรรดาพนักงานเก่าแก่พากันตีวัวกระทบคราด ทำเป็นพูดถึงการดื่ม แต่แท้จริงแล้วไม่พอใจที่เจียงชื่อได้เป็นผู้สืบทอด

จึงมีคนที่ข่มอารมณ์ไม่ไหวและพูดออกมาตรงๆ

เวลานั้น หลิวจิ่งหมิงก้าวออกมาและตำหนิเสียงโกรธ "ทำอะไรกันน่ะ จะไปกันใหญ่แล้วนะพวกนาย กล้าข้องใจในคำสั่งของท่านประธานเชียวหรือ คุณชายเจียงดื่มไม่ได้ก็คือดื่มไม่ได้ ทำไม? ผิดกฎหมายรึไง?"

ทุกคนโมโหกันไม่ออก

หลิวจิ่งหมิงมีความน่าเกรงขาม พอเขาพูด คนอื่นก็ไม่กล้าว่าอะไรอีก

แต่คราวนี้เจียงชื่อยิ่งกระอักกระอ่วน

เจียงชื่อในฐานะทายาทโดนแดกดันจนไม่เหลือข้อดี แต่หลิวจิ่งหมิงกลับเป็นคนออกตัวและข่มทุกคนจนอยู่ ดูแล้วเหมือนหลิวจิ่งหมิงจะเป็นที่เคารพมากกว่า