จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1024

เขาเหมือนสาวเชียร์เหล้าคนหนึ่ง ยืนตัวสั่นอยู่ข้างกายเจียงชื่อและรินเหล้าจนเต็มแก้วเป็นแก้วที่สาม

แม้จะกลัว แต่ในใจของฉางเซี่ยงตงก็ยังไม่ยอมรับ

เขามองเจียงชื่อด้วยสายตาเย็นชา : คุณดื่มเก่งนักใช่ไหม? แน่จริงก็ดื่มต่อสิ เหล้าแรงขนาดนี้ ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะดื่มต่อไปได้ เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ตายก็ต้องมีอ้วก รอขายหน้าได้เลย

น่าเสียดาย เจียงชื่อไม่ได้ทำให้เขาสมปรารถนา

เจียงชื่อดื่มแก้วที่สามอย่างรวดเร็ว และไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น ยังไม่สะใจเลยด้วยซ้ำ

กระทั่งเขาโยนแก้วทิ้ง หยิบถ้วยน้ำแกงขึ้นมาหนึ่งถ้วย เทน้ำแกงทั้งหมดลงถังขยะ ก่อนจะสั่งให้ฉางเซี่ยงตงเทเหล้าที่เหลือทั้งหมดลงในถ้วยน้ำแกงนี้

"เทเลย!!!"

ฉางเซี่ยงตงไม่กล้าส่งเสียงสักแอะ เขารินเหล้าให้เจียงชื่ออย่างเชื่อฟัง

ขวดหนึ่งเทหมดแล้วยังไม่พอ ต้องรีบเปิดขวดที่สองแล้วเทลงไปในถ้วยน้ำแกงหมด

เหล้าชิงเหอต้าฉวี่ขวดครึ่งอยู่ในนี้หมด

เจียงชื่อยกถ้วยน้ำแกงขึ้นอย่างพอใจ สูดดมกลิ่นหอมที่โชยออกมาจากเหล้าและพูดอย่างดีใจ "เหล้าหอมขนาดนี้ น่าเสียดายที่ดื่มได้เพียงครั้งเดียว ไม่รู้ว่าวันหลังจะมีโอกาสได้ลิ้มรสอีกไหม"

"เฮ่อ มีเหล้าให้ดื่มในวันนี้พึงเมาวันนี้ หมดแก้ว!"

เขายกถ้วยน้ำแกงขึ้น

คราวนี้ สายตาทุกคู่จับจ้องเข้ามา คนจากโต๊ะด้านหลังมองไม่เห็น จึงขึ้นไปยืนบนเก้าอี้และมองมาทางนี้

ใจของทุกคนขึ้นมาอยู่ที่คอหอย

ได้ยินคำว่า ‘คอทองแดง’ มาตลอด แต่ไม่เคยได้เห็นกับตา วันนี้เจียงชื่อให้บทเรียนกับพวกเขาจริงๆ พวกเขาได้สัมผัสกับตัวเลยว่า ‘คอทองแดง’ เป็นยังไง

ดื่ม!!!

เจียงชื่อเงยหน้า มือยกถ้วยน้ำแกงและกรอกเหล้าชิงเหอต้าฉวี่หนึ่งถ้วยเต็มๆเข้าปาก

หอมหวาน สะใจ