จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1026

หลิวจิ่งหมิงหมุนตัวกลัว เจียงชื่อร้องเรียกจากด้านหลังและถามเสียงแผ่วเบา "ผู้จัดการหลิว เดิมทีคุณคือผู้สืบทอดบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ แต่ผมกลับชิงมาแบบงงๆ คุณไม่อิจฉา ไม่แค้นผมเหรอครับ"

ฝีเท้าของหลิวจิ่งหมิงชะงักกึก

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง หลิวจิ่งหมิงหันกลับมาด้วยรอยยิ้มและกล่าว "แน่นอนว่าไม่ครับ คุณเป็นลูกชายแท้ๆของประธาน ลูกชายสืบทอดธุรกิจของพ่อ การที่คุณรับช่วงตำแหน่งประธานต่อเหมาะสมที่สุดแล้วครับ คุณชายใหญ่วางใจได้ ไม่ว่าจะเป็นประธานหรือคุณ ผมก็จะช่วยเหลือด้วยความพยายามเต็มร้อยครับ"

เจียงชื่อพยักหน้า "ผู้จัดการหลิว คุณเป็นคนดีจริงๆ"

"ขอบคุณที่ชมครับคุณชายใหญ่ ผมไปก่อนนะครับ"

"ครับ"

หลิวจิ่งหมิงไปจริงๆแล้วคราวนี้

เริ่นจื่อหลันซึ่งอยู่ข้างเจียงชื่อมองแผ่นหลังของหลิวจิ่งหมิงที่เดินจาไปเงียบๆ ก่อนจะอุทานออกมา "ผู้จัดการหลิวคนนี้เป็นเด็กดีจริงๆ อายุแค่นี้ก็อยู่ในตำแหน่งผู้จัดการ ความสามารถและศีลธรรมล้วนแต่อยู่อันดับต้นๆ ที่ชื่อเอ๋อแย่งตำแหน่งเขาไปเขาก็ไม่ผูกใจเจ็บเลย เป็นเด็กดีจริงๆ ไม่เลว ไม่เลว"

เจียงชื่อและเมษมองหน้ากัน ยิ้มไม่พูดจา

"น้าเริ่นครับ เราเข้าไปดูในคฤหาสน์กันเถอะ"

"โอเค"

ทั้งสามคนเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ดูนู่นดูนี่จนครบ

คฤหาสน์หลังนี้ไม่ถือว่าใหญ่มาก ครอบคลุมพื้นที่กว่าหกร้อยตารางเมตร ด้านหน้ามีสวน ด้านหลังมีสระว่ายน้ํา รวมถึงโรงรถใต้ดิน สามชั้นเหนือพื้นและหนึ่งชั้นใต้ดิน

ชั้นแรกเป็นห้องรับแขกพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อความบันเทิงมากมาย

ชั้นสองเป็นห้องนั่งเล่น

ชั้นสามส่วนใหญ่เป็นห้องที่ไว้ใช้งาน เช่นห้องทำงาน ห้องออกกำลังกาย และอื่นๆ

การมีคฤหาสน์สุดหรูแบบนี้ในเมืองหลวง มูลค่าจะต้องมากกว่าหลักร้อยล้านแน่นอน บ่งบอกได้ว่าเจียงห้านเฟยนั้นรวยมากจริงๆ

หลังจากทั้งสามคนอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก เจียงชื่อเปิดทีวีและปิดประตู