ผลลัพธ์ล่ะ?
เหมียวถงถือคำพูดของเจียงชื่อเป็นหูทวนลม และเชื่อสวินหยางมากกว่าการตัดสินใจของตนเอง และสุดท้ายถึงได้มีผลลัพธ์เช่นนี้
ถ้าเธอมีความมั่นใจในตัวเองหรือเจียงชื่อมากกว่านี้อีกนิด ก็คงไม่มาถึงจุดนี้
"หัวหน้าฉาง ความผิดพลาดเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากฉัน" เหมียวถงอธิบายเพื่อตนเอง "เป็นสวินหยาง เป็นเขา......."
"เฮอเฮอ ถึงตอนนี้แล้วคุณยังจะเถียงข้าง ๆ คู ๆอีกหรือ?" ฉางเซี่ยงตงกล่าวด้วยความโมโห "เช้าตรู่วันนี้ สวินหยางรายงานผมว่า คุณทำไปโดยพลการและไม่ฟังคำแนะนำ สวินหยางพบเห็นมันข้อผิดพลาดมากมายในโครงการ แต่คุณนั้นดื้อรั้นมาก และไม่ยอมฟังคนอื่น สุดท้ายจึงได้กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่เช่นนี้ เหมียวถงเพื่อให้ตนเองพ้นผิด ตอนนี้คุณยังคิดที่จะโยนความผิดให้คนอื่น แล้วแว้งกัดสวินหยาง ทำไมคุณถึงได้เป็นคนโหดเหี้ยมขนาดนี้?!"
"ฉัน......" เหมียวถงไม่รู้จะพูดอะไรดี
ฉางเซี่ยงตงผลักความรับผิดชอบทั้งหมดให้เหมียวถง และสวินหยางผลักความผิดพลาดให้เหมียวถง ผู้ชายสองคนนี้ที่ควรจะรับผิดชอบมากที่สุด แต่กลับผลักปัญหาทั้งหมดไปที่เหมียวถงทันที
หญิงสาวผู้น่าสงสารคนนี้จึงกลายเป็นแพะรับบาปของผู้ชายสองคนนี้
ปกติก็ได้รับค่าแรงขั้นต่ำที่สุดแล้ว และทำงานเหนื่อยที่สุด สุดท้ายเวลามีปัญหายังต้องกลายเป็นแพะรับบาปอีก และนี่คือความเศร้าของลูกจ้างระดับล่าง?
ขณะนี้เหมียวถงไม่มีวิธีใดนอกจากต้องร้องไห้
สุดท้ายฉางเซี่ยงตงกล่าวว่า "เหมียวถง ตอนนี้มีสองทางให้คุณเลือก อย่างแรกจ่ายค่าเสียหายห้าล้าน อย่างที่สองรอให้บริษัทฟ้อง แล้วติดคุกสิบหรือยี่สิบปี!"
"ควรเลือกอย่างไร คุณตัดสินใจเองเถอะ!"
หลังจากฉางเซี่ยงตงกล่าวจบ เขาสะบัดแขนเสื้อแล้วเดินออกไป
เหลือเพียงเหมียวถงที่ทรุดตัวอยู่บนโซฟา และร้องไห้น้ำตานองหน้า
ทั้งห้องเงียบกริบ และทุกคนต่างมีอารมณ์เคร่งขรึม สวินหยางแอบหัวเราะเยาะอย่างลับ ๆ แล้วเดินออกไปจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...