จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1045

ณ ร้านกาแฟตรงข้ามกับบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ เหมียวถงนั่งอยู่คนเดียวตรงมุมห้อง สั่งกาแฟหนึ่งถ้วย และลิ้มรสความเศร้าโศกของชีวิต

เธอไม่กล้าเล่าให้คนในครอบครัวฟัง เพราะเธอไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

เธอเกลียดคนสารเลวอย่างฉางเซี่ยงตงและสวินหยางเป็นอย่างมาก ที่ทำให้เธอเป็นแพะรับบาป และบีบบังคับจนเธอจนตรอก

และเธอจะไม่ให้อภัยบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อเด็ดขาด

ขณะนี้เหมียวถงแทบอยากจะให้บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อล้มละลาย เธอไม่เคยเกลียดบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อมากเช่นนี้มาก่อน

บริษัทขยะเช่นนี้ จะอยู่รอดในโลกใบนี้ได้อย่างไร?

เธอกำลังจิบกาแฟขณะที่เช็ดน้ำตาอย่างลับ ๆ

ขณะนี้ ดวงตาคู่หนึ่งจ้องเหมียวถงอยู่ในความมืดเป็นเวลานานแล้ว และมีความกระตือรือร้นที่จะเคลื่อนไหว นั่นคือลูกน้องของลอร่า ที่ได้รับคำสั่งให้มาดึงเหมียวถงเป็นพวก

เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่รอบ ๆ เขารู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว และขณะที่เขากำลังจะเดินไปข้างหน้า ได้ยินคนตะโกนว่า ‘เหมียวถง ทำไมคุณถึงนั่งอยู่ที่นี่คนเดียว?’

เขาตกใจและถอยกลับไปที่เดิมทันที

เหมียวถงที่นั่งอยู่มุมห้องเงยหน้าขึ้น ถึงได้รู้ว่าคนที่เดินเข้ามาคือเจียงชื่อ ซึ่งทุกคนคิดว่าเป็นเศษสวะไร้ความสามารถที่ชอบเก็บเกี่ยวผลงานของคนอื่น

เขามาทำไม?

ตอนนี้เหมียวถงรู้สึกแย่มาก เมื่อเธอเห็นเจียงชื่อก็ยิ่งรู้สึกแย่ เธอก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร

เจียงชื่อนั่งตรงข้ามเธอ สั่งกาแฟหนึ่งแก้วแล้วกล่าวว่า "โอ๊ย กาแฟนี้ขมจริง ๆ"

เหมียวถงอดไม่ได้ที่จะด่าว่า "คุณช่วยไสหัวออกไปได้ไหม? ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันแย่มาก แต่คุณไม่จำเป็นต้องมาหัวเราะเยาะฉันใช่ไหม?!"

เจียงชื่อหัวเราะ

เขาเจตนากล่าวว่า "โอ้ แค่เงินห้าล้าน? ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกขนาดนี้?"

แค่เงินห้าล้าน?

คุณคิดว่ามันเป็นเงินเพียงแค่ห้าร้อย ที่บอกว่ามีมันก็จะมีหรือ?

เหมียวถงถือถ้วยกาแฟไว้ในมือ แทบอดไม่ได้ที่จะสาดใส่เจียงชื่อ สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือคนถ่อยที่ชอบซ้ำเติมคนอื่น

แต่ก่อนที่เธอจะลงมือ เจียงชื่อหยิบสมุดเช็คออกมาจากเสื้อ ฉีกออกมาหนึ่งใบ แล้วกรอกเงินจำนวนห้าล้าน

การกระทำของเขาทำให้เหมียวถงตกตะลึง

หลังจากนั้นเจียงชื่อก็โยนเช็คให้เหมียวถงทันที และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "เอาไปใช้เถอะ ไม่ต้องเกรงใจ"

เหมียวถงถือเช็คห้าล้าน รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน เธอไม่กล้าเชื่อว่ามันเป็นความจริง

วินาทีก่อนเธอกังวลเรื่องเงินห้าล้านจนอยากจะฆ่าตัวตาย แต่วินาทีถัดมา ปัญหาก็คลี่คลาย? ชีวิตขึ้น ๆ ลง ๆ เร็วเกินไปแล้วมั้ง?

"ไม่ คุณไปเอาเงินมาจากไหน?" เหมียวถงถาม

เจียงชื่อแสดงท่าทางเหยียดหยามที่ทำให้คนส่วนใหญ่อยากจะทำร้ายเขา "พ่อของผมเป็นประธานของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ ซึ่งทุกเดือนผมมีเงินค่าขนมที่ใช้ไม่หมด สำหรับผมแล้ว เงินห้าล้านไม่ถือเป็นอะไรได้ ใครใช้ให้ผมเป็นลูกเศรษฐีล่ะ?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหมียวถงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนเกลียดลูกเศรษฐี แต่ทุกคนกลับต้องการที่จะเป็นลูกเศรษฐี?

ไม่ต้องทำงาน เงินจำนวนมากจะตกลงมาจากฟากฟ้า แล้วทำให้คุณรู้สึกเวียนหัว

เขาเป็นถึงลูกชายของเจียงห้านเฟย แล้วเจียงชื่อจะขาดเงินได้อย่างไร?

แต่ความจริงแล้ว เจียงห้านเฟยไม่เคยให้เงินเจียงชื่อเลย เงินจำนวนห้าล้านนี้เป็นเงินของเจียงชื่อเอง

ด้วยขุมทรัพย์ของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งและอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ขนาดใหญ่สองแห่งนี้ ทำให้เจียงชื่อไม่เคยขาดเงิน

อย่างไรก็ตาม การที่เขาบอกว่าเงินนี้เจียงห้านเฟยเป็นคนให้เขา ซึ่งน่าจะสมเหตุสมผลกว่า และจะไม่เปิดเผยความลับของเขามากเกินไป

เหมียวถงถามอีกว่า "แล้วทำไมคุณถึงช่วยฉัน?"

เจียงชื่อยักไหล่ "แน่นอนว่าการที่ผมช่วยคุณนั้นมีจุดประสงค์ ผมไม่ช่วยคุณเปล่า ๆ หรอก"

เจียงชื่อพูดอะไรไม่ออกชั่วขณะ หลังจากนั้นกล่าวว่า "ผมมีเรื่องจะถามคุณอีก เงินห้าล้านนั้นถือเป็นค่าคำถาม จำไว้ว่าคืนนี้สี่ทุ่ม ผมจะไปบ้านคุณตรงเวลา"

"อ้อ"

เจียงชื่อลุกขึ้นและเดินจากไป เหมียวถงมองเช็คห้าล้านด้วยความอึ้ง

เธอกล่าวกับตนเองว่า "ดูเหมือนว่าลูกเศรษฐีทุกคนจะไม่แย่ไปหมด ดูเหมือนว่าเจียงชื่อจะ......ค่อนข้างไม่เลว"

จากนั้นเธอส่ายศีรษะ

"ไม่ เขาเป็นคนถ่อยที่การใช้ประโยชน์จากความโชคร้ายของคนอื่น มิเช่นนั้นทำไมเขาถึงจะไปที่บ้านฉันตอนสี่ทุ่มล่ะ"

"โอ๊ย......ใครใช้ให้ฉันไม่มีเงินล่ะ? เพื่อเงินห้าล้าน เสียสละเล็กน้อย ไม่มีทางเลือก"

ปากนั้นพูดเช่นนี้ แต่เหมียวถงไม่ได้คิดเช่นนั้น

กระทั่งเธอตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้พบกันตอนกลางคืน

และตอนนี้แทบอดไม่ไหวที่จะกลับบ้าน ไปอาบน้ำก่อนแล้วแต่งตัวสวย ๆ รอการมาถึงของเจียงชื่อ แม้ว่าเจียงชื่อจะดูเป็นผู้ชายที่เลวเล็กน้อย แต่อย่างไรเสียเขาก็ช่วยเธอเอาไว้ และหน้าตาของเขาก็ดูดี

ถ้าสามารถแต่งงานกับลูกเศรษฐีได้ อึม ความจริงแล้วมันก็ไม่เลว

เหมียวถงเพ้อฝันอย่างโง่เขลา

หลังจากดื่มกาแฟนานกว่าสิบนาที เหมียวถงกลับไปที่แผนกวิจัยและพัฒนา ทันทีที่เดินเข้าไปในประตู เขาเห็นหลิวจิ่งหมิงที่เป็นผู้จัดการทั่วไป นั่งอยู่บนที่นั่งของฉางเซี่ยงตง

หลิวจิ่งหมิงกำลังตรวจสอบโครงการฉบับนั้น โดยมีฉางเซี่ยงตงรายงานอยู่ด้านข้าง

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการผลักความรับผิดชอบไปให้เหมียวถง

เมื่อเห็นเหมียวถงกลับมา หลิวจิ่งหมิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า "เหมียวถง มานี่"

เธอเดินตรงไปทันที

หลิวจิ่งหมิงวางโครงการและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "หัวหน้าฉาง บอกผมเกี่ยวกับความล้มเหลวของโครงการที่คุณเป็นคนรับผิดชอบ เนื่องจากการละเลยหน้าที่อย่างร้ายแรงของคุณทำให้บริษัทสูญเสียโครงการที่มีมูลค่าห้าสิบล้าน ซึ่งคุณต้องรับผิดชอบความเสียหายสิบเปอร์เซ็นต์ นั่นคือชดใช้ค่าเสียหายห้าล้านให้กับบริษัท!"