ตอน บทที่ 1085 ตื่นเต้นหวั่นวิตก จาก จอมนักรบท้าโลก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1085 ตื่นเต้นหวั่นวิตก คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จอมนักรบท้าโลก ที่เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เมื่อกลับถึงบริษัท เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉางเซี่ยงตงวิ่งหลุนๆ เข้าไป
"สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครครับ"
เขาหันกลับมาพูดกับเจียงชื่อ "รองประธานเจียง ถานหย่งเซิ่งเจ้าบ้านตระกูลถานโทรมาครับ บอกว่าจะคุยกับคุณ"
ตอนนี้ฉางเซี่ยงตงอ่อนน้อมถ่อมตนกับเจียงชื่อมาก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ดังนั้นเมื่อทุกคนเห็น ล้วนรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ขนาดเมื่อก่อนยังไม่อ่อนน้อมกับหลิวจิ่งหมิงขนาดนี้
ไม่ใช่เรื่องอื่น เพราะความสามารถที่เจียงชื่อแสดงออกมา ทำให้เขาตกใจจริงๆ
เจียงชื่อเดินเข้ามา รับโทรศัพท์
"ฮัลโหล"
เสียงหัวเราะดังก้องออกมาจากโทรศัพท์ "ฮ่าๆๆๆ ฉันได้ยินเรื่องที่นิทรรศการแล้ว ไอ้หนุ่ม นายใช้ได้นี่!"
เจียงชื่อพูดอย่างราบเรียบ "อย่างที่ผมบอกตอนแรก บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินไม่มีอะไรให้กลัว"
"เหอะๆ ในเมื่อนายมีเบาะแสเยอะขนาดนี้ ทำไมถึงไม่บอกฉันให้เข้าใจแต่แรก ทำซะจนฉันเข้าใจนายผิด"
"บางเรื่องพูดจนเข้าใจ จะทำให้เกิดผลลัพธ์ที่แย่"
"นายกลัวฉันขายนายเหรอ"
"แค่กันไว้ก่อนเท่านั้น"
ถานหย่งเซิ่งหัวเราะเสียงดัง "ไอ้หนุ่มดีจริงๆ อวดเก่งชะมัด เรื่องครั้งนี้นายทำได้ดี บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินอยากพลิกตัวอีกครั้ง นับว่ายากแล้ว บอกมา นายอยากได้รางวัลอะไร ฉันจะสนองให้นาย!"
เจียงชื่อพูดอย่างราบเรียบ "เหรอ ผมอยากเป็นผู้สืบทอดบริษัทให้สมชื่อ"
"เอ่อ......" ถานหย่งเซิ่งเงียบครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "นายกล้าพูดจริงๆ ได้ อย่างน้อยฉันก็ยอมรับนายแล้ว! ส่วนนายจะสู้หลิวจิ่งหมิงได้หรือเปล่า ต้องดูความสามารถของนายแล้วล่ะ"
"พอแล้ว"
เจียงชื่อวางสาย ยังคงไม่ไว้หน้าเจ้าบ้านตระกูลถานเหมือนเดิม
ถ้าเป็นคนอื่น ถานหย่งเซิ่งคงไล่เขาออกไปนานแล้ว แต่สำหรับเจียงชื่อ เหมือนถานหย่งเซิ่งชินไปแล้ว
กลับบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อไม่ได้แล้ว บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินก็ไปไม่ได้อีก ดังนั้นสวินหยางมีเพียงทางเลือกเดียว นั่นก็คือหนีไปพร้อมเงินร้อยล้าน
เจียงชื่อโบกมือไปมา "ไม่ต้องสนใจสวินหยาง เอาคนนี้ออกจากชื่อพนักงานได้แล้ว"
ในเวลาเดียวกัน
ในคฤหาสน์ของเจียงห้านเฟย ชายสองคนนั่งเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำ
ผ่านไปนาน
จู่ๆ เจียงห้านเฟยลุกขึ้นมา หยิบแก้วชาบนโต๊ะปาลงพื้นอย่างแรง จนเกิดเสียงแตกดังเพล้ง แก้วชาแตกกระจาย
"ไอ้เลว ไอ้เลว ไอ้เลว!!!"
เจียงห้านเฟยตวาดอย่างโมโห "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน"
"บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินโง่หรือไง ท่านอู๋ปัญญาอ่อนหรือเปล่า เหมือนคนโง่โดนเจียงชื่อหลอกจนหัวหมุน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...