จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1091

ท่ามกลางเสียงเชียร์และเสียงปรบมือของทุกคน หลิวจิ่งหมิงพาเจียงชื่อมาถึงห้องทำงานใหม่

ผลักประตูเข้าไป

"รองประธานเจียง ต่อไปห้องนี้คือห้องทำงานของคุณ"

"ต่อไปคุณทำงานที่นี่แบบส่วนตัว ไม่มีใครมารบกวนคุณอีก"

เจียงชื่อเดินเข้ามา มองไปรอบๆ

ห้องทำงานสะอาดมาก ไม่เลวจริงๆ แต่รู้สึกโล่งไปหน่อย ความมีชีวิตชีวายังไม่พอ

หลิวจิ่งหมิงปิดประตูลง

"รองประธานเจียง คุณ......ยังโอเคใช่ไหม" ตอนพูด น้ำเสียงของหลิวจิ่งหมิงเปลี่ยนไป เหมือนผีร้ายในหนังสยองขวัญ แอบน่ากลัว

เจียงชื่อมองพลางพูดว่า "โอเคสิ มีอะไรไม่โอเคล่ะ"

หลิวจิ่งหมิงถามอีกว่า "คุณรู้สึกคอแห้งไหม"

"พอคุณพูดแบบนี้ เหมือนจะคอแห้งนิดๆ นะ"

"คุณรู้สึกหนักหัวนิดหน่อยไหม"

ตัวของเจียงชื่อโงนเงน เขาใช้มือจับหน้าผาก หายใจแรงแล้วพูดว่า "ใช่ รู้สึกหนักหัว ทรมานมาก"

หลิวจิ่งหมิงดีใจ

เขาเอาเครื่องปรับแต่งความถี่เสียงออกมาจากในอก หลังเปลี่ยนค่าความถี่ ก็เอามาจ่อที่ปาก

เมื่อเป็นเช่นนี้ เสียงที่หลิวจิ่งหมิงพูดออกมาผ่านเครื่อง ดังเข้าไปในหูเจียงชื่อ จะส่งไปด้วยความถี่ที่กำหนดเอาไว้ และผสานกับยาที่เจียงชื่อเพิ่งกินเข้าไป กระตุ้นให้สมองทำตามคำสั่ง

และควบคุมพฤติกรรมเจียงชื่อตามเป้าหมาย

"เจียงชื่อ นั่งลง"

เกิดภาพมหัศจรรย์ขึ้น เจียงชื่อเหมือนสุนัขแสนเชื่องตัวหนึ่ง เขานั่งลงบนพื้น ตามคำสั่งหลิวจิ่งหมิง

"ยื่นมือซ้ายออกมา"

เจียงชื่อยื่นมือซ้ายออกมา