จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1093

ล็อบบี้ชั้นหนึ่งของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ

พนักงานเดินเข้าออกอย่างวุ่นวาย แต่ละคนกำลังรีบจัดการงานในมือ

ติ๊ง ลิฟต์หยุดลงที่ชั้นหนึ่ง

ประตูเปิดออก หลิวจิ่งหมิงเดินออกมาด้วยแววตาว่างเปล่า

"สวัสดีผู้จัดการหลิว"

ทุกคนที่เจอผู้จัดการหลิวต่างพากันทักทายอย่างนอบน้อม

ถ้าเป็นปกติ หลิวจิ่งหมิงจะตอบกลับ ไม่ว่ายังไงก็ต้องมีปฏิกิริยาสักนิด แต่วันนี้กลับดูแตกต่าง

หลิวจิ่งหมิงเหมือนซอมบี้ เดินหันข้างกะเผลกไปด้านหน้า

เรียกความสนใจของทุกคน

"ผู้จัดการหลิวเป็นอะไรไป"

"ไม่รู้ ดูท่าทางแปลกมาก"

"ผู้จัดการหลิว คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม"

ทุกคนพากันพูดขึ้นมา มีคนเรียกเขา แต่หลิวจิ่งหมิงไม่มีปฏิกิริยาอะไรสักนิด

เดินมาตรงกลางล็อบบี้

หลิวจิ่งหมิงหยุดเดิน จากนั้นจู่ๆ เขาเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ขยับตัวต่อหน้าทุกคน เต้นขึ้นมาอย่างคึกคัก!

นี่......

ทุกคนพากันอึ้งไป

หลิวจิ่งหมิงกำลังจัดศิลปะการแสดงอยู่หรือเปล่า หรือกำลังทำอะไร ทำไมจู่ๆ ถึงแปลกไปล่ะ

"ผู้จัดการหลิว คุณเป็นอะไรไป"

"คุณไม่เป็นไรใช่ไหม"

เจอกับความสงสัยของทุกคน หลิวจิ่งหมิงไม่แยแสสักนิด เต้นอย่างคึกคัก ท่าทางดูไม่เป็นธรรมชาติ ตาทั้งสองข้างไร้ชีวิตชีวา

ความรู้สึกเหมือนหุ่นยนต์อย่างไรอย่างนั้น

ทุกคนรู้สึกกลัว มองกันไปมา ไม่มีใครกล้าเข้าไปสักคน จงใจรักษาระยะห่างกับหลิวจิ่งหมิง