จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1096

ตู้ม!!!

หมัดที่ถานกั๋วต้งมั่นใจเป็นอย่างมาก สุดท้ายโดนเจียงชื่อต้านทานด้วยสองนิ้ว

จู่ๆ สีหน้าของเขาซีดเผือด

ต้องรู้ว่าหมัดของเขา สามารถระเบิดวัวตายได้ แต่ตอนนี้ไม่สามารถทะลุสองนิ้วของเจียงชื่อไปได้

ใครเก่งใครอ่อน ดูแวบเดียวก็รู้แล้ว

ถานกั๋วต้งชักหมัดกลับมา เขายังคงไม่ยอมรับ จะปล่อยหมัดออกไปอีก

แต่เขายังไม่ทันได้ลงมือ เจียงชื่อพูดอย่างราบเรียบว่า "ทางที่ดีคุณยอมแพ้เถอะ เดี๋ยวคุณจะหลอกล่อให้ผมหลบไปทางซ้าย และจะปล่อยหมัดใส่อกผม แต่ตอนคุณใช้วิธีหลอกล่อ ผมก็ซัดจนคุณสลบแล้ว"

นี่......

ถานกั๋วต้งตกใจจนงงไปหมด เขาลุกขึ้นยืน เบิกตาโตมองเจียงชื่อ เหมือนมองสัตว์ประหลาดอย่างไรอย่างนั้น

"นายเป็นคนหรือผี"

ถานกั๋วต้งไม่อยากเชื่อว่าอีกฝ่ายเดาความคิดในใจของเขาออก

เขายังไม่ทันลงมือ ก็โดนมองออกแล้วงั้นเหรอ

เจียงชื่อหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "อันที่จริงง่ายมาก ถึงคุณแข็งแกร่งมาก แต่ปัญหาก็ชัดเจน สิ่งที่คุณฝึกฝนมา มันธรรมดาเกินไป ยึดตามแบบแผน โจมตีด้วยรูปแบบเดียว ผมแค่เห็นท่าทางของคุณ ก็รู้แล้วว่าคุณจะทำอะไร"

"ถึงขนาดที่แค่เห็นระดับการเอียงตัวของคุณ ก็รู้ความคิดคุณแล้ว สู้กับคนอย่างคุณ ช่างง่ายดายมาก เพราะความจำของกล้ามเนื้อคุณ ไม่ยอมให้คุณเปลี่ยนรูปแบบอื่น กำราบได้ง่ายมาก"

ถานกั๋วต้งกลืนน้ำลาย

แม่เจ้า ให้ตายเถอะ

แข็งแกร่ง!

ถานกั๋วต้งเรียนรู้เคล็ดวิชามาหลากหลายแขนง เจอยอดฝีมือมาก็เกือบร้อย แต่ไม่เคยเห็นใครมีความสามารถ ที่ล้ำลึกยากจะคาดเดา เหมือนเจียงชื่อ

ผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดชัดๆ!

ถานกั๋วต้งโค้งลงอย่างนอบน้อม เปลี่ยนท่าทีเกรี้ยวกราดก่อนหน้านี้ทันที พูดอย่างเกรงใจว่า "คุณเจียงฝีมือไม่ธรรมดา ผมล่วงเกินผู้มีความรู้เข้าให้แล้ว"

เจียงชื่อสะบัดมือเบาๆ "แค่ศึกษาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันเท่านั้น ไม่ต้องกังวลหรอก"

เห็นท่าทางของทั้งสองคน ฉางเซี่ยงตงสีหน้าตกตะลึง เมื่อกี้ยังตึงเครียด ท่าทางเหมือนจะตายกันไปข้างอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำไมเพียงพริบตา ถึงเปลี่ยนมาเคารพนอบน้อมแบบนี้ล่ะ

เปลี่ยนท่าทีเร็วไปหน่อยมั้ง

เรื่องระหว่างพวกคนที่ต่อสู้แบบนี้ ฉางเซี่ยงตงไม่เข้าใจสักนิด

แต่ไม่เป็นอุปสรรคกับความเลื่อมใสของเขาที่มีต่อเจียงชื่อ

พูดไม่กี่คำ ก็จัดการสัตว์ร้ายอย่างถานกั๋วต้งให้เชื่อฟังได้ขนาดนี้ คนทั่วไปจะทำได้เหรอ

เจียงชื่อ เทพมาก!