จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1103

ไก่เดินไปรอบๆ สวนผลไม้นานกว่าสิบนาที และในที่สุดก็ได้ยินเสียงรถคำรามอย่างต่อเนื่อง

"ในที่สุดก็มาแล้ว!"

เขามาถึงกลางถนนอย่างตื่นเต้น และรถตู้สีขาวเหล่านั้นต่างก็หยุดลง

ประตูรถเปิดออก และมีคนเจ็ดแปดคนออกจากรถแต่ละคัน รวมๆ ทั้งหมดมีมากกว่าสามสิบคน ซึ่งเป็นทีมงานของแก๊งสัตว์กลางคืนทั้งหมด

"พี่น้องทั้งหลาย ในเวลาปกติเราต่างได้รับการดูแลจากคุณเจียงเป็นอย่างดี"

"ในวันนี้ ถึงเวลาที่เราควรจะตอบแทนบุญคุณแล้ว!"

"สู้ตามผมเข้าไป"

ไก่ยกแขนขึ้นและตะโกน ผู้คนทั้งหมดของแก๊งสัตว์กลางคืนตามหลังเขาไปอย่างตื่นเต้น

แต่ก่อนคนเหล่านี้ชอบการต่อสู้ที่ดุร้ายอยู่แล้ว มีนิสัยชั่วร้ายอยู่ในใจของพวกเขา ในช่วงเวลานี้เพราะเหตุเจียงชื่อพวกเขาได้ทำแต่ความดีตลอดมา และได้ปราบปรามนิสัยแห่งความชั่วร้ายเหล่านั้น

ยิ่งเก็บกด ก็ยิ่งอยากจะระบายออกมา

ในวันนี้ เป็นโอกาสของพวกเขาที่จะระบายอย่างสาสม แม้ว่าจะไม่ใช่การตอบแทนบุญคุณของเจียงชื่อ แต่ก็มีบางคนที่ต้องการต่อสู้และเต็มใจที่จะมีส่วนร่วมการโจมตีในครั้งนี้

ไม่ใช่เพื่ออะไร เพียงเพราะพวกเขาชอบในเรื่องนี้เท่านั้น!

คนกลุ่มใหญ่มาถึงที่ประตูสวนอย่างโอ้อวด ด้วยการถือมีด และแท่งเหล็กอยู่ในมือ

ชาวสวนผลไม้ก็เตรียมรับมือด้วยจอบ

"พวกคุณอยากจะทำอะไรน่ะ?" น้ำเสียงของชาวไร่ผลไม้เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด คราวนี้ไม่ได้แข็งเหมือนคราวก่อนแล้ว"

"ทำอะไรงั้นเหรอ?" ไก่หัวเราะ "คุณคิดว่าผมจะทำอะไร? ในวันนี้ ผมจะต้องได้กินผลไม้ในสวนผลไม้นี้ให้ได้! พี่น้องทั้งหลาย โจมตีเข้าไปซะ"

ชาวสวนผลไม้เริ่มตื่นตระหนกขึ้นมา

พวกเขามีไม่กี่คนจะสามารถห้ามคนกลุ่มใหญ่นี้ได้อย่างไร?

แต่พวกเขาก็ไม่สามารถปล่อยให้พวกไก่เข้าไปได้

ชาวสวนผลไม้คนหนึ่งรีบพูดว่า "อย่า อย่า พวกคุณก็แค่อยากกินผลไม้ไม่ใช่เหรอ? โอเค ผมจะเข้าไปเก็บให้ตอนนี้เลย และพวกคุณอยากจะกินอะไรผมก็จะเด็ดอันนั้นให้ ไม่เก็บเงิน เป็นยังไง?"

ไก่หัวเราะ

เขาหันกลับไปมอง

เห็นเพียงรถบรรทุกขนาดใหญ่สิบคันขับขึ้นมาอย่างกะทันหัน

รถบรรทุกเหล่านี้หยุดลงทีละคัน จากนั้น ชายร่างกำยำแข็งแรงกระโดดลงจากรถทีละคน

คันละสิบคน รวมเป็นหนึ่งร้อยคน

เต็มไปด้วยชุดสีดำเป็นแถวๆ

หนึ่งร้อยคนเหล่านี้ล้อมรอบกลุ่มแก๊งสัตว์กลางคืนสามสิบคน

ดูท่าทีนี้แล้ว เหมือนกำลังจะสู้กับแก๊งสัตว์กลางคืนอย่างดุเดือด

ไก่เยาะเย้ยอยู่ในใจ ก่อนจะลงมือทำเจียงชื่อก็ได้เตือนเขาแล้วว่า ภารกิจในครั้งนี้จะเป็นอันตรายอย่างยิ่ง ดูเหมือนจะถูกต้องไม่มีผิด ภารกิจในคราวนี้มันค่อนข้างยากจริงๆ

เขาเดินขึ้นไปพร้อมกับเล่นมีดแมเชเทในมือ และพูดอย่างเหยียดหยามว่า "พวกนายอยากจะทำอะไรเหรอ?"

ในเวลานี้ ชายสูงเกือบสองเมตรเดินออกจากทีมร้อยคน มีรอยมีดลึกที่แก้ม และดวงตาของเขาดุร้ายราวกับหมาป่า