จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1104

เขาก็คือผู้นำร้อยคนในเมืองใต้ดินนี้----เทียนเมี่ยนั่นเอง

เขามองที่ไก่ด้วยสายตาที่เย็นชา และพูดเบาๆ ว่า "เราเป็นผู้พิทักษ์สวนผลไม้ และไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสวนผลไม้ ออกไปให้พ้นซะ ในขณะที่คุณยังหายใจอยู่"

ไก่หัวเราะ "บ้าจริง มึงกล้าพูดกับกูด้วยน้ำเสียงแบบนี้ได้ยังไง? พี่น้องทั้งหลาย จัดการมันซะ!"

แก๊งสัตว์กลางคืนพุ่งเข้าไปข้างหน้าอย่างไม่เอาชีวิต

แม้ว่าจะมีคนไม่กี่คนที่อยู่ข้างพวกเขา แต่แต่ละคนก็เป็นคนโง่ที่ยอมเสียสละชีวิตตัวเองทั้งนั้น เมื่อต่อสู้กันขึ้นมาหนึ่งคนสามารถสู้กับห้าคนได้ และรุนแรงมากเป็นพิเศษ

ดังนั้น ไก่จึงไม่รู้สึกว่าตัวเองจะแพ้

แต่ในความเป็นจริงก็คือ.....

หนึ่งในคนของแก๊งสัตว์กลางคืนรีบวิ่งเข้าไป และอีกคนหนึ่งชกหน้าเขาด้วยความเร็วสูง ล้มลงกับพื้นในทันที และสลบไปกับที่

ความแตกต่างระหว่างทั้งสองฝ่ายมีค่อนข้างมาก

ผู้คนนับร้อยที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ไม่ได้มีแค่คนจำนวนมากมายเท่านั้น แต่ยังมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษอีกด้วย

พวกเขาใช้ระบบคัดออกบางอย่าง และทุกๆ เดือนผู้ที่มีอันดับต่ำที่สุดจะถูกคัดออก เป็นเวลายาวนานมา ทุกคนที่ยังคงอยู่คือหนึ่งในร้อยผู้ปฏิบัติงานที่แข็งแกร่ง

สำหรับไอ้คนพวกแก๊งสัตว์กลางคืนนั้น ไม่เพียงพอที่พวกเขาจะจัดการเลย

"พี่น้องทั้งหลาย ไม่ต้องกลัว ต่อให้ตายก็ต้องตายอยู่ในสนามรบ! พุ่งเข้าไป!"

ไก่สู้อย่างเต็มกำลังจริงๆ และพุ่งเข้าไปข้างหน้าอย่างไม่เอาชีวิตเลย

คนของแก๊งสัตว์กลางคืนก็ต่อสู้เหมือนเติมเข้าเลือดไก่ ต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง เพียงเพราะช่องว่างระหว่างจำนวนคนกับความแข็งแกร่งนั้นใหญ่เกินไป

หลังจากผ่านไปห้านาที คนของแก๊งสัตว์กลางคืนสามสิบกว่าคนก็นอนอยู่บนพื้นทั้งหมด

เลือดไหลดั่งแม่น้ำ

หนึ่งร้อยคนในเมืองใต้ดิน ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บใดๆ เลย

ไก่ก็ล้มลงไปในแอ่งเลือด เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง "คุณเจียง สิ่งที่ผมสามารถทำให้คุณได้นั้นมีเพียงเท่านี้แล้ว ขอโทษด้วย ผมไม่มีแรงจะบุกเข้าไปในสวนนั้นจริงๆ ได้โปรดยกโทษให้แก่ไร้ความสามารถของผมด้วย"