จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1133

คุณจะคิดอย่างไรเมื่อคุณมั่นใจเต็มที่ว่าจะจัดการใครสักคนได้ แต่สุดท้ายกลับพบว่าความสามารถของอีกฝ่ายนั้นอยู่เหนือว่าความคาดหมายของคุณอย่างมาก?

คนอื่นไม่รู้ แต่เหลยห้าวรู้สึกว่าเหน็บหนาวเหมือนอยู่ในห้องใต้ดินน้ำแข็ง เลือดทั่วร่างกายของเขาแข็งตัวทันที

เมื่อเห็นเจียงชื่อออกมาจากโคลนเปียกและถอดเสื้อผ้าที่สกปรกออก เหลยห้าวรู้สึกว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นมาร มารที่ชื่อว่าชูร่า

ตอนนี้ในหัวของเหลยห้าวมีเพียงสองคำเท่านั้นคือ น่ากลัว

เหลยห้าวเชื่อเสมอว่าพรสวรรค์ของตนนั้นเป็นสิ่งที่หากได้ยากในโลกนี้ เขาเองไม่เคยเจอใครที่แข็งแกร่งว่าเขามาก่อน

วันนี้เท่านั้น เขาได้เข้าใจแล้วว่าคำว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้านั้นเป็นอย่างไร

ไม่น่าแปลกใจที่อาจารย์เวินรั่วเหอเลือกให้เจียงชื่อมาเป็นเป้าหมายของตน ที่แท้ก็เป็นเพราะเจียงชื่อนั้นแข็งแกร่งมากจนเกินไป

หากสามารถเอาชนะเจียงชื่อได้ เช่นนั้นก็จะสามารถเชื่อได้ว่า บนโลกนี้คงไม่มีใครสามารถขวางทางเขาได้อีก แต่คำถามคือ จะสามารถเอาชนะเจียงชื่อได้จริงหรือ?

แต่ในตอนนี้ เหลยห้าวไม่เห็นความหวังใด ๆ

"ศิษย์น้องเหลย?" หลังจากถอดชุดถ่วงน้ำหนักแล้ว เจียงชื่อเดินเข้าไปหาเหลยห้าวอย่างสบาย เมื่อเห็นท่าทีดูสบายตัวของเขาแล้ว ดูเหมือนว่าด่านฝึกทั้งสามที่ผ่านมาเมื่อสักครู่นั้นมิได้ก่อผลกระทบใดๆกับเขาได้เลย

จากนั้น เหลยห้าวก็ตื่นจากความตกใจ เขาฝืนยิ้มและกล่าวว่า "ศิษย์พี่เจียงช่างมากความสามารถเสียจริง มิน่าล่ะท่านอาจารย์มักจะกล่าวถึงพี่อยู่บ่อยครั้ง ว่าพี่เป็นศิษย์ที่เก่งที่สุดของเขา น้องชื่นชมเสียจริง"

ต้องบอกว่า เหลยห้าวในตอนนี้ไม่ได้พูดด้วยความเสแสร้งหรือประจบ แต่กล่าวอย่างชื่นชมมาจากใจจริง

เขาชื่นชมในความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงของเจียงชื่อ

เจียงชื่อยิ้มและชี้ไปที่โล่ "แผ่นนี้เก็บไว้ชั่วคราวได้หรือไม่"

"ได้! ได้แน่นอน!" เหลยห้าวพูดเสียงดัง " พาผู้บาดเจ็บทั้งหมดไปที่ห้องพยาบาล"

เจียงชื่อพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "ตกลง ฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการในบริษัท ไม่สามารถอยู่พูดคุยกับน้องได้แล้ว วันนี้ก็แค่นี้แล้วกัน ต่อไปหากมีโอกาส เรามาต่อกันใหม่"