จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1166

เจียงชื่อวางกุญแจรถไว้บนโต๊ะ "รถฉันจะยืมให้นายได้ แต่หยวนเอ๋อ อาจารย์จะเตือนนานไว้นะ ระวังความเหมาะสมให้ดี ฉันยืมรถให้นาย ไม่ได้จะให้นายไปอวดใคร และถ้านายคิดว่าซวนซวนคนนี้เห็นแต่เงิน นายรีบเลิกกับเธอซะ"

โม่หยวนหยิบกุญแจขึ้นมา "ผมจะระวังตัวให้ดีครับ ขอบคุณอาจารย์ครับ!"

จากนั้นเขาก็จากไปด้วยรอยยิ้ม

โม่ชิงฉงที่อยู่ด้านข้างได้แต่ส่ายหัว "คุณเจียง คุณตามใจเขามากเกินไปแล้ว"

เจียงชื่อยิ้มตอบ "ก็จีบสาวนะ บางทีก็ต้องโชว์พาวบ้าง ไม่มีอะไรหรอก มา เรามาคุยเรื่องการพัฒนาร้านขายยาหงหุ้ยต่อกันดีกว่า"

หลายวันต่อจากนี้ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของโม่หยวน

เขาขับรถสปอร์ตสุดหรูของเจียงชื่อและพาจงหว่านซวนไปเที่ยวหลายแห่ง

ไม่ว่าจะเป็น สวนสัตว์ อควาเรียม ห้างสรรพสินค้า วอเตอร์เวิร์ล สวนสนุก ในเวลาเพียงไม่กี่วันนี้ เขาได้ไปท่องเที่ยวสถานที่สำคัญทั้งหมดของเมืองหลวงแล้ว

และแน่นอนว่ากระเป๋าเงินของเขาก็แบนไปด้วยเช่นกัน

โม่หยวนนำเงินส่วนตัวทั้งหมดที่เก็บไว้มาเป็นเวลานานกว่า 10 ปีออกมาใช้ แม้จะเข้าเนื้อตัวเอง แต่เขาก็รู้สึกยินดี

จีบสาว จะไม่ใช้เงินได้อย่างไร?

ในทุกๆ วันนี้ โม่หยวนได้เสพสุขกับโลกแห่งความรักของเขากับจงหว่านซวน เสพสุขกับความรักที่สดใสนี้

เมื่อตกเย็น โม่หยวนก็ขับรถส่งจงหว่านซวนกลับไปในมหาลัย และขับรถเฟอร์รารี่สีแดงกลับออกไป

ซึ่งไม่นานหลังจากที่เขาจากไป ลอร่าก็ออกมาจากที่มืด "หว่านซวน เป็นยังไงบ้าง วันนี้เที่ยวสนุกไหม?"

รอยยิ้มบนใบหน้าของจงหว่านซวนหายไปทันที แทนที่ด้วยความเบื่อหน่าย

เธอเอามือคล้องคอแล้วขยับสองสามครั้งและบ่นว่า "มีความสุขอะไรกัน? ไปเล่นเครื่องเล่นกับไอ้ทื่อคนนี้ทั้งวัน ยังบ่นว่าไม่ได้เล่น 'เดอะคิงออฟไฟเทอส์' ไม่ได้เล่น 'สตรีทไฟท์เตอร์' อะไรของมัน น่าเบื่อจริงๆ"

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เธอจึงถามต่อ "พี่ลอร่า งานนี้ยังต้องทำอีกนานไหม? หนูแทบจะทนไม่ไหวแล้วนะ! วันๆ ให้หนูไปไหนมาไหนกับไอ้สมองทื่อแบบนี้ หนูก็จะบ้าตามมันแล้วนะ"

ลอร่ายิ้มตอบ "วันนี้ฉันจะมาแสดงความยินดีกับเธอ ภารกิจของเธอเสร็จสิ้นแล้ว เธอไม่ต้องไปเที่ยวกับมันอีก"

"จริงดิ?"

"จริงสิ"

"ดีจังเลย!" จงหว่านซวนพูดอย่างมีความสุข "ในที่สุดก็เป็นอิสระแล้ว พี่ลอร่า แล้วพี่ต้องคิดเงินงวดสุดท้ายให้หนูตามสัญญาแล้วใช่ไหม"

ลอร่าหยิบสมุดเช็คออกมาแล้วกรอกตัวเลข จากนั้นฉีกหน้ากระดาษแล้วยื่นออกไป

"เงินงวดสุดท้าย หนึ่งล้านหยวน"

จงหว่านซวนหยิบมันมาและมองดูอย่างมีความสุข "พี่ลอร่าใจดีที่สุดเลย!"

ลอร่ากรอกกระดาษอีกแผ่นแล้วยื่นออกไป "นี่อีกหนึ่งล้าน เธอเก็บไว้ด้วย"

จงหว่านซวนถึงกับตกใจ "มัน......จะดีเหรอคะ?"

ลอร่าตอบ "จะไม่ดีได้ยังไง เพราะในช่วงเวลาต่อจากนี้ ฉันต้องการให้เธอหายไป อีกอย่าง บัญชีการสื่อสารส่วนบุคคลของเธอคงต้องยืมให้ฉันใช้ต่ออีกสักพัก"

จงหว่านซวนเริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ

"บัญชีส่วนตัวของหนูถูกพี่โพสต์จนมั่วซั่วไปหมด แล้วจะไม่คืนให้หนูด้วยเหรอ? อีกอย่างยังจะให้หนูหายตัวไปสักช่วง? พี่ลอร่า มันไม่ได้อยู่ในเงื่อนไขเลยนะคะ"

"วันนี้อยู่แล้ว"

ลอร่าโบกมือ จากนั้นชายร่างกำยำหลายคนก็วิ่งเข้ามาและจับจงหว่านซวนไปโดยไร้เหตุผล

"ปล่อยฉันนะ พวกแกจะพาฉันไปไหน? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!"

ไม่ว่าเธอจะตะโกนยังไง ก็ไม่มีใครมาช่วยเธอ และในที่สุดก็ถูกชายร่างกำยำกลุ่มนั้นพาตัวไป

ในยามค่ำคืน ลอร่ามองดูดวงดาวบนท้องฟ้าและพูดอย่างเย็นชาว่า "ทุกอย่างพร้อมแล้ว เจียงชื่อ ต่อให้นายจะเป็นดาวที่สว่างที่สุดบนท้องฟ้า ฉันก็จะดับนายให้ได้!"