"พวกคุณ!"
ขณะที่หู่เผ้ากำลังจะตอบโต้ เมื่อนึกถึงเรื่องการแข่งขันรอบคัดเลือกแล้ว เขาหยุดทันที
ทำเช่นนั้นไม่ได้
ไม่สามารถลงมือตอนนี้ได้
เขาทำได้เพียงเอามือทั้งสองคลุมศีรษะเอาไว้ และปล่อยให้อีกฝ่ายทำร้ายทุบตีตนเอง
เมื่อจิ้นหลิน เห็นเช่นนั้น กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ผมคิดว่าคุณจะเก่งสักแค่ไหน ที่แท้คุณก็เป็นแค่คนอ่อนแอ เสียแรงที่ร่างสูงใหญ่กำยำเสียเปล่า แต่ต่อสู้ไม่เป็นเลย"
เขานั่งไขว่ห้าง แล้วนั่งมองภาพที่หู่เผ้าถูกทำร้ายด้วยความเพลิดเพลิน
หลังจากทุบตีเป็นเวลาสิบนาที คนเหล่านั้นต่างรู้สึกเหนื่อย จากนั้นพวกเขาถอยไปทีละคน หู่เผ้าที่อยู่ในมุมนั้นยังคงเอามือทั้งสองคลุมศีรษะเอาไว้
เพราะอย่างไรเขานั้นก็เป็นคนที่เคยต่อสู้ในสนามรบ แม้ว่าเขาจะถูกทำร้ายจนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล แต่เขายังคงไม่ล้มลงบนพื้น
จิ้นหลิน ขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า "โอ้ แม่งฉิบหายยังดื้อรั้นอีก ถูกทำร้ายจนขนาดนี้แล้วยังไม่สามารถทำให้คุณล้มอยู่บนพื้นได้อีกเหรอ? งั้นผมจะเป็นคนจัดการคุณเอง"
หลังจากนั้นเขายื่นมือไปหยิบกาน้ำชาที่อยู่บนโต๊ะ
กาน้ำชาที่เพิ่งจะชงเสร็จนั้นร้อนเป็นอย่างมาก
ถ้าเทน้ำชาลงบนร่างกาย จะต้องถูกน้ำร้อนลวกตายแน่นอน
จิ้นหลิน เดินเข้าไปพร้อมกาน้ำชา และกล่าวว่า "คุณมีความอดทนมากใช่ไหม? งั้นลองอดทนกับน้ำชาที่ร้อนนี้หน่อยสิ ถ้าคุณทนได้ ผมก็จะปล่อยคุณไป"
เขากำลังจะเทน้ำชาที่เดือดใส่ศีรษะของอีกฝ่าย
ล้อเล่นใช่ไหม นั่นมันเป็นน้ำร้อนที่เดือด! ถ้าเทใส่ศีรษะของคน แล้วใครจะสามารถทนได้? ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
ขณะนี้ มีเก้าอี้ตัวหนึ่งลอยมากระแทกกาน้ำชาที่อยู่ในมือของจิ้นหลิน ทันที
กาน้ำชาตกลงบนเท้าของจิ้นหลิน น้ำร้อนที่เดือดสาดใส่เท้าของเขา ทำให้เขาจับเท้าของตนเองกระโดดขึ้นและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
"โอ๊ย ๆ โอ๊ย ๆ เจ็บมากจริง ๆ"
"เจ็บมากจริง ๆ"
"ใคร เป็นใคร?"
ลูกน้องเหล่านั้นมองไปยังทิศทางที่เก้าลอยมา เห็นชายคนหนึ่งที่บุคลิกห้าวหาญกำลังเดินเข้ามา
ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น แต่ก็เห็นได้จากพลานุภาพของอีกฝ่ายว่าไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
หู่เผ้าเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วมองไปยังผู้มาเยือนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เขามาถึงแล้ว ในที่สุดก็รอจนเขามาถึงแล้ว
"ผู้บัญชาการ!"
หู่เผ้าลุกขึ้นทันที
ถูกต้อง คนที่มาคือเจียงชื่อ-เทพแห่งสงครามชูร่า!
จิ้นหลิน นั่งลง แล้วมองเจียงชื่อด้วยความสงสัย "ผู้บัญชาการ หมายความว่าอย่างไร?"
"ลูกพี่ หรือว่าคนคนนี้จะเป็นเหลยห้าว?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...