จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1205

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

บ่ายวันต่อไป การประชุมโครงการคทาอะธีนาที่นำโดยองค์กรพันธมิตรวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้จัดขึ้นอย่างเป็นทางการ

คนใหญ่โตของบริษัทใหญ่ ๆ ในเมืองหลวงมาถึงทั้งหมดแล้ว

แม้ว่าทุกคนจะไม่สนใจโครงการนี้เลย แต่เนื่องจากสถานะหน่วยงานของรัฐบาล พวกเขายังคงให้เกียรติองค์กรพันธมิตรวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

คนเข้ามาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย จนในที่สุดคนมาจนครบแล้ว

สถานที่จัดงานขนาดใหญ่ แถวที่นั่งเต็มไปด้วยผู้คน

มีประธานบริหารของบริษัทจำนวนมาก ถือโอกาสนี้แลกเปลี่ยนนามบัตรและทำความคุ้นเคยกันกับประธานของบริษัทอื่น

ในบรรดาบริษัทมากมาย มีเพียงสองบริษัทเท่านั้นที่โดดเด่น

บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อและบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมิน

สองบริษัทนี้เก่งเป็นอย่างมาก ซึ่งเป็นบริษัทที่โดดเด่นที่สุดในเมืองหลวง ถึงแม้ก่อนหน้านั้นเนื่องจากข่าวเชิงลบบางอย่างทำให้หุ้นของบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินตก แต่พลังอำนาจของบริษัทยังคงอยู่ และไม่ช้าบริษัทก็สามารถฟื้นตัวได้

วันนี้ทั้งสองบริษัทได้ส่งผู้นำของพวกเขามาเข้าร่วมด้วย

เจียงชื่อประธานบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ ได้พากรกฏหัวหน้าแผนกวิจัยและพัฒนามาร่วมประชุม และท่านอู๋ประธานบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมิน ได้พาลอร่าซึ่งเป็นผู้จัดการทั่วไปเข้าร่วมประชุมด้วย นอกจากนั้นเขายังพาผู้ชายที่ดูแล้วป่วยหนักซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใครมาด้วย

ทุกคนนั่งตามที่นั่งของตนเอง โดยเจียงชื่อและท่านอู๋นั่งอยู่แถวหน้าสุด

เมื่อถึงเวลาแล้ว พิธีกรขึ้นไปบนเวทีและกล่าวเกริ่นนำเล็กน้อย จากนั้นการประชุมก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

หยางฉีหรงผู้อำนวยการขององค์กรพันธมิตรวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ถือโพยขึ้นไปบนเวที ยืนอยู่หน้าไมโครโฟน กระแอมเบา ๆ และกล่าวกับทุกคนที่อยู่ด้านล่างว่า "สวัสดีตอนบ่าย ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอันมีค่ามาร่วมการประชุมโครงการคทาอะธีนา ผมในนามขององค์กรพันธมิตรวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และสถาบันสังคมศาสตร์ ขอกล่าวขอบคุณทุกคน!"

เสียงปรบมือดังสนั่นจากด้านล่าง

หยางฉีหรงกล่าวต่อไปว่า "ผมคิดว่าวันนี้ทุกคนต้องรู้เนื้อหาของการประชุมอย่างชัดเจนแล้ว ผมจะพูดอีกเพียงไม่กี่ประโยค......"

หลังจากนั้นเขากล่าวเนื้อหาของโครงการทั้งหมดอีกครั้ง

คนที่นั่งอยู่ด้านล่างต่างรู้เนื้อหาโดยพื้นฐานแล้ว มีคนมากมายฟังจนรู้สึกเบื่อหน่าย จึงทำให้บางคนสนทนากัน เล่นมือถือ หาว และทำอะไรมากมาย ซึ่งพวกเขาไม่ได้สนใจโครงการนี้แม้แต่น้อย

สีหน้าของหยางฉีหรงที่อยู่บนเวทีเต็มไปด้วยความอึดอัด ความจริงแล้วก่อนที่เขาจะขึ้นเวที เขาเดาว่าสถานการณ์อาจเป็นเช่นนี้