จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 121

บทที่121 ไอ้บ้า!

เดิมทีฮัวเสี่ยงหรงที่โกรธโมโหอยู่นั้น หลังจากที่ได้ยินประโยคสุดท้ายของเจียงชื่อ กลับหัวเราะชอบใจ

“What? นายพูดอีกที? ฉันไม่ได้หูฟาดไปใช่ไหม?”

“หน้าตาน่าเกลียดอย่างนี้เนี่ยนะ ยังอยากจะเป็นดาราดัง?”

“เขาทำอะไรเป็นบ้าง?”

“ร้องเพลง เต้น ถ่ายละคร ทำรายการ อะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ต้องเป็นบ้าไปแล้วถึงเซ็นสัญญากับเขาได้”

หลิวฉงก็ได้แต่ส่ายหัวไม่หยุด “เด็กน้อย ฉันรู้ว่าคุณรับไม่ได้ แต่วิถีของโลกก็เป็นแบบนี้แหละ คุณไม่พอใจแล้วทำอย่างไงได้ คนอย่างพวกคุณที่ทั้งน่าเกลียด และยากจน เกิดมาเพื่ออยู่ภายใต้คำสั่งของคนอื่น สิ่งที่พวกคุณต้องก็คือก้มหน้าก้มตาทำงานไป ไม่ต้องเลือกมาก เพราะถ้าคุณยิ่งเลือกมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งโดนกดให้ตกต่ำลงมากเท่านั้น”

คำพูดเหล่านี้ไม่เพียงแต่ขัดใจเน่ร์เจิง แต่ยังทำให้แขกคนอื่นๆ ในบ้านขุ่นเคืองด้วย

ทุกคนต่างเป็นคนธรรมดาทั่วไป

บางทีก็อาจจะไม่มีเงินจริงๆ และไม่ได้รูปร่างหน้าตาดูดีอะไรมาก แต่ทุกคนต่างถูกอย่างมาอย่างเท่าเทียมกัน

จะต้องมีเงินทอง มีอำนาจ รูปร่างหน้าตาดีเท่านั้นเหรอถึงจะโดดเด่นออกมา?

ทำไมทุกคนจะต้องถูกคนกดขี่ด้วย?

แขกเหรื่อทุกคนต่างวางตะเกียบในมือลง ทุกคนต่างมองฮัวเสี่ยงหรง และหลิวฉงด้วยความขยะแขยง คนอื่นๆ ต่างรอไม่ได้ที่จะขึ้นไประบายความโกรธด้วยการตบปากพวกเขา

เจียงชื่อยังคงนิ่งสงบอย่างเคย

เขาค่อยๆ พูดขึ้นอย่างเบา “มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรไม่คิด ฉันก็จะไม่ทะเลาะกับพวกคุณ รอดูต่อไปก็แล้วกัน”

“พรุ่งนี้พวกคุณก็จะไปอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เพื่อสัมภาษณ์ และเซ็นสัญญาไม่ใช่เหรอ? ดีเลย ฉันกับเจ้านายเน่ร์ก็จะไปอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์สัมภาษณ์ เซ็นสัญญาเหมือนกัน”

“ฉันไม่เชื่อ ตราบใดที่อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์อยากทำงานด้านบันเทิงออกมาให้ดีจริงๆ ก็จะต้องเลือกเจ้านายเน่ร์มาแทนที่คุณแน่นอน”