ระหว่างทางกลับ
หลังจากขับรถออกจากค่ายป้องกันนอกเมือง จู่ๆเจียงชื่อพูดขึ้น:"ไปร้านชั่วคราวของร้านขายยาหงหุ้ย"
เมษถาม:"จะไปดูว่าพ่อลูกตระกูลโม่จัดการร้านไปถึงไหนแล้วเหรอครับ?"
"ไม่ใช่"เจียงชื่อกลั้นอารมณ์พูด:"ฉันจะไปรักษา"
รักษา?
เมษอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว
"ผู้บัญชาการ หรือชาที่ดื่มไปเมื่อครู่?"
เจียงชื่อไม่พูดอะไรอีก ลำพังแค่ใช้'ชี่'ยับยั้งพิษก็ถือว่ายากมากแล้ว เจียงชื่อในตอนนี้ยื้อไว้ได้อีกแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น
หากยังไม่สามารถขับพิษออกจากร่างกาย เกรงว่าควเป็นไปตามแผนของเวินรั่วเหอเขาแล้วจริงๆ!
เมษรู้ถึงความอันตรายของสถานการณ์นี้เช่นกัน รีบเร่งความเร็ว มุ่งหน้าไปยังร้านชั่วคราวของร้านขายยาหงหุ้ยทันที
เร็วปานสายฟ้าแลบ
ใช้เวลาไม่ถึง15นาที ก็มาถึงที่หมายแล้ว
"ผู้บัญชาการ ถึงแล้วครับ"
รถจอดสนิท เมษรีบเปิดประตูรถพยุงเจียงชื่อเข้าไปในร้าน
"เถ้าแก่โม่!"
เมษตะโกนเรียก โม่หยวนก็เดินออกมา ทันทีที่เห็นสภาพของเจียงชื่อก็รู้แล้วว่ามีอะไรผิดปกติ
เขาไม่ถามอะไรมากความ รีบเปิดห้องว่างห้องหนึ่ง
ทั้งสองช่วยกันพยุงเจียงชื่อเข้าไปในห้อง
"อาจารย์ คุณเป็นอะไรไป?"โม่หยวนถามด้วยความร้อนรน
เจียงชื่อไม่มีเวลามาอธิบาย เขาพูดแค่สองคำ"กระดาษ ปากกา"
"จะไปเอาเดี๋ยวนี้"
โม่หยวนรีบวิ่งออกไปเอากระดาษกับปากกาส่งถึงมือเจียงชื่อ
เจียงชื่อขีดๆเขียนๆบนกระดาษ เขียนรายชื่อยาจำนวนมาก จากนั้นส่งให้โม่หยวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...