จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1255

ฉากนั้นหยุดนิ่งทันที

ท่านอู๋หยิบรูปนั้นขึ้นมาและมองลอร่าในภาพ ตาของเขาหรี่ลง หวังว่าทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างที่เขาคิด

“แครี่ นี่มัน?”

แครี่ก็พยายามหาข้อแก้ตัว "นั่นมันรูปลอร่า เมื่อก่อนผมได้ถ่ายให้เธอ"

“อืม” ท่านอู๋ยื่นมือไปทางแครี่ “เอาสิ่งที่แกเพิ่งดูมาให้ผม”

"พ่อบุญธรรม..."

"เอามา!"

แครี่ตกใจ เอื้อมมือออกไปช้าๆ แล้วยื่นหนังสือสีฟ้าเล่มเล็กๆไว้ในมือของท่านอู๋

ในเวลานี้ แครี่รู้สึกถึงจุดจบของโลก

ท่านอู๋เปิดหนังสือ และทุกหน้าในนั้นบันทึกสิ่งที่แครี่ต้องการจะพูดกับลอร่า ทุกหน้าในนั้นได้แนบรูปถ่ายไว้มากมาย

ท่านอู๋ไม่ได้โง่ เขารู้ว่ามันหมายถึงอะไร

ปัง！

ท่านอู๋ปิดหนังสือและจ้องที่แครี่ด้วยดวงตากลมโต

"ไอ้เวร"

“ลอร่าเป็นน้องสาวแกนะ!”

แครี่ก้มศีรษะและกัดฟัน เขาไม่รู้ได้ไงว่าลอร่าเป็นน้องสาวของเขา? เป็นเพราะเหตุนี้ที่เขาต้องทนทุกข์ทรมาน!

ท่านอู๋โยนหนังสือใส่หน้าแครี่โดยตรง

“ไอ้สารเลว แม้แต่น้องสาวตัวเองก็ไปคิดแบบนี้ มึงยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”

ในที่สุด อารมณ์ที่แครี่บีบคั้นมานานหลายปีก็ควบคุมไม่ได้อีกต่อไป และจู่ๆก็ระเบิดออกมา

เขาเงยหน้าขึ้น ตาแดงและบวมและตะโกนว่า "แต่ผมชอบลอร่า ผมชอบเธอ! นอกจากนี้ ลอร่ากับผมเป็นแค่ลูกบุญธรรมของคุณ ไม่ใช่ลูกของคุณจริงๆ พูดตามจริงแล้ว เราไม่ใช่พี่น้องกัน ทำไมเราจะรักกันไม่ได้"

“แก!!!” ท่านอู๋ตัวสั่นด้วยความโกรธ

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ปกติดูเหมือนจะซื่อสัตย์และเชื่อถือได้จะพูดคำที่ไร้ยางอายเช่นนี้

โดยเฉพาะประโยคที่ว่า "ไม่ใช่ลูกแท้ๆ" ทำร้ายจิตใจท่านอู๋มาก