จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1279

จ้าวไห่เหรินเคยเกลียดชังเจียงชื่อมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เขาต้องขอบคุณเจียงชื่อจริงๆ

ถ้าไม่ได้เจียงชื่อช่วยไว้ ป่านนี้น้องสาวของเขาจ้าวหรงคงตายไปแล้ว

เหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำให้จ้าวไห่เหรินตกใจกลัวจนเหงื่อแตก!

เขากลืนน้ำลาย แล้วลุกขึ้นมาตะคอกด่าพนักงานหลายคน “พวกแกทำบ้าอะไรกันอยู่? แค่หมาตัวเดียวยังไม่มีปัญญาคุม? ไอ้พวกไร้ประโยชน์ ฉันจะหักเงินเดือนหนึ่งเดือนของพวกแกทุกคนให้หมด! ยังจะยืนนิ่งๆ อยู่ทำไม? เร็วเข้า รีบฆ่าไอ้หมาบ้าตัวนี้ให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

พนักงานถึงกับตกใจ ราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง

ถ้าเมื่อกี้จ้าวหรงโดนสุนัขหมายเลขสองกัดที่คอละก็ ชีวิตของพวกเขาทุกคนคงได้ถึงจุดจบแน่ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงเกลียดหมาตัวนี้จนเข้ากระดูก

“ไอ้หมาตัวนี้นี่มันจริงๆ เลย กล้าดียังไงมาหยาบคายใส่คุณหรง พวกเราฆ่ามัน!”

พนักงานกลุ่มหนึ่งได้ถือเครื่องมือต่างๆ เดินมา

ขณะที่พวกเขาเตรียมตัวจะลงมือนั้น เจียงชื่อก็ยกมือขึ้น “เดี๋ยวก่อน”

“คุณเจียง คุณมีอะไรจะพูดเหรอครับ”

“ไว้ชีวิตหมาตัวนี้เถอะ”

“อะไรนะครับ?”

พนักงานต่างตกตะลึง เจียงชื่อกำลังเล่นตลกอะไรอยู่? สุนัขที่ดุร้ายตัวนี้เกือบจะทำให้จ้าวหรงตาย แล้วยังจะไว้ชีวิตมันได้ยังไงกัน?

จ้าวไห่เหรินเพิ่งจะรู้สึกขอบคุณเจียงชื่อ แต่พอมาตอนนี้ ความรู้สึกนั้นก็หายไปทันที

เขาเดินมาและพูดว่า “เจียงชื่อ คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

“อันที่จริง ฉันรู้สึกไม่โอเคตั้งแต่ที่พวกคุณบอกว่าจะให้สุนัขต่อสู้กันเพื่อเลี้ยงฉลองแล้ว พี่คะ พี่จะทำเรื่องหนองเลือด ในวันเกิดครบรอบ 10 ปีของน้องพี่ได้ยังไงคะ?” เมื่อจ้าวไห่เหรินรู้สึกอายขึ้นมาเมื่อถูกพูดเช่นนี้

พวกพนักงานรีบลุกขึ้นมารับผิดแทนเขา “คุณหญิงครับ จริงๆ แล้ว เรื่องนี้จะโทษรองประธานเจียงก็ไม่ได้ พวกผมเองที่สมควรตาย พวกผมคิดเรื่องไม่ดีแบบนี้ขึ้นมา พวกผมเข้าใจรองประธานเจียงผิดไปเองครับ”

การยอมรับสารภาพ สามารถทำให้ความผิดของเขานั้นลดลงได้

และที่ยอมรับสารภาพ ก็เพื่อที่จะได้พ้นโทษ

จ้าวไห่เหรินถอนหายใจ คิดในใจว่า ไอ้พวกนี้ถือว่ายังฉลาดอยู่บ้าง ดังนั้นกลับบ้านไปก็ไม่จำเป็นต้องเสียแรงแล้ว

จ้าวหรงพูดต่อว่า “จะว่าไป หมาตัวนี้ก็น่าสงสารจริงๆ ฉันเห็นด้วยกับคุณเจียง ปล่อยมันไปเถอะ?”

ในเมื่อจ้าวหรงพูดเช่นนี้แล้ว จ้าวไห่เหรินจะว่าอะไรได้อีกล่ะ?