จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1279

จ้าวไห่เหรินเคยเกลียดชังเจียงชื่อมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เขาต้องขอบคุณเจียงชื่อจริงๆ

ถ้าไม่ได้เจียงชื่อช่วยไว้ ป่านนี้น้องสาวของเขาจ้าวหรงคงตายไปแล้ว

เหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำให้จ้าวไห่เหรินตกใจกลัวจนเหงื่อแตก!

เขากลืนน้ำลาย แล้วลุกขึ้นมาตะคอกด่าพนักงานหลายคน “พวกแกทำบ้าอะไรกันอยู่? แค่หมาตัวเดียวยังไม่มีปัญญาคุม? ไอ้พวกไร้ประโยชน์ ฉันจะหักเงินเดือนหนึ่งเดือนของพวกแกทุกคนให้หมด! ยังจะยืนนิ่งๆ อยู่ทำไม? เร็วเข้า รีบฆ่าไอ้หมาบ้าตัวนี้ให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

พนักงานถึงกับตกใจ ราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง

ถ้าเมื่อกี้จ้าวหรงโดนสุนัขหมายเลขสองกัดที่คอละก็ ชีวิตของพวกเขาทุกคนคงได้ถึงจุดจบแน่ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงเกลียดหมาตัวนี้จนเข้ากระดูก

“ไอ้หมาตัวนี้นี่มันจริงๆ เลย กล้าดียังไงมาหยาบคายใส่คุณหรง พวกเราฆ่ามัน!”

พนักงานกลุ่มหนึ่งได้ถือเครื่องมือต่างๆ เดินมา

ขณะที่พวกเขาเตรียมตัวจะลงมือนั้น เจียงชื่อก็ยกมือขึ้น “เดี๋ยวก่อน”

“คุณเจียง คุณมีอะไรจะพูดเหรอครับ”

“ไว้ชีวิตหมาตัวนี้เถอะ”

“อะไรนะครับ?”

พนักงานต่างตกตะลึง เจียงชื่อกำลังเล่นตลกอะไรอยู่? สุนัขที่ดุร้ายตัวนี้เกือบจะทำให้จ้าวหรงตาย แล้วยังจะไว้ชีวิตมันได้ยังไงกัน?

จ้าวไห่เหรินเพิ่งจะรู้สึกขอบคุณเจียงชื่อ แต่พอมาตอนนี้ ความรู้สึกนั้นก็หายไปทันที

เขาเดินมาและพูดว่า “เจียงชื่อ คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”