จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1280
สรุปบท บทที่ 1280 บอดี้การ์ด: จอมนักรบท้าโลก
ตอน บทที่ 1280 บอดี้การ์ด จาก จอมนักรบท้าโลก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1280 บอดี้การ์ด คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จอมนักรบท้าโลก ที่เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
จ้าวไห่เหรินเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อน้องสาวที่แสนดีของฉันพูดแบบนี้ แล้วฉันจะฆ่ามันได้อย่างไร? อีกอย่างวันดีๆ แบบนี้ก็ไม่ควรจะมาฆ่ามัน เพียงแต่หมาตัวนี้มันดุร้ายเกินไป ฉันจะไม่เก็บมันไว้ที่นี่ เพราะฉันเห็นมันทีไรจะรู้สึกกลัวทุกที”
เจียงชื่อพูดต่อว่า “ไม่เป็นไรครับ ให้ผมเป็นคนเลี้ยงมันเองครับ”
“ว่าไงนะ?” จ้าวไห่เหรินตะลึงไปครู่หนึ่ง “เจียงชื่อ คุณจะรับเลี้ยงหมาตัวนี้? เกรงว่ามันจะไม่เหมาะกับตำแหน่งของคุณมั้งครับ?”
เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย “เราจะเลือกเกิดได้อย่างไร? พูดตามตรงนะ ผมยังรู้สึกชอบนิสัยของหมาตัวนี้มากเลย เพราะมันมีหลายๆ อย่างที่คล้ายกับผมมาก”
จะว่าไปก็คล้ายมากจริงๆ
ดวงตาที่โดนบีบบังคับให้ถึงทางตันและยังสามารถโต้กลับได้ อีกทั้งดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกอยู่ตลอดเวลา
จ้าวไห่เหรินพยักหน้า “โอเค ผมไม่ต้องการมัน ถ้าคุณอยากจะเลี้ยง งั้นคุณก็เอาไปเถอะครับ”
นี่ก็ถือว่าจ้าวไห่เหรินไว้หน้าเจียงชื่อ เพื่อขอบคุณเจียงชื่อที่ช่วยชีวิตจ้าวหรง เพียงแต่ว่าเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อเจียงชื่อ หากทำให้เจียงชื่อเสียหน้า ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร
เจียงชื่อมองสุนัขหมายเลขสองที่อยู่ในมือ มันยังคงแยกเขี้ยวและดิ้นอย่างบ้าคลั่ง
ดูเหมือนว่าจะไม่สงบลงง่ายๆ
เจียงชื่อพูดกับพนักงานว่า “ทำให้มันสงบสติอารมณ์ลงก่อนได้มั้ยครับ? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเกรงว่าจะไม่เป็นผลดี มันยิ่งดิ้น จะยิ่งทำให้มันบาดเจ็บหนักกว่าเดิมนะครับ”
“ง่ายมากครับ”
พนักงานเดินมาและฉีดยากล่อมประสาทให้สุนัขหมายเลขสอง สุนัขหมายเลขสองจึงค่อยๆ สงบลง
จากนั้นพนักงานก็เอาตะกร้อครอบปากมาครอบปากของสุนัขหมายเลขสอง และผูกเชือกไว้เพื่อไม่ให้มันไปทำคนอื่นได้บาดเจ็บอีก
“คุณเจียงครับ อย่างนั้นให้พวกเราส่งมันไปไว้ที่บริษัทคุณมั้ยครับ?”
“รบกวนด้วยนะครับ”
“ด้วยความยินดีครับ”
จู่ๆ จ้าวจื้อไหลพูดกับเจียงชื่ออีกครั้ง “คุณเจียง ผมเพิ่งเห็นทักษะที่ยอดเยี่ยมของคุณ ผมอยากจะขอความช่วยเหลือจากนายเรื่องหนึ่ง ไม่รู้ว่าท่านจะเต็มใจมั้ย?”
เจียงชื่อยื่นมือออกมา “เจ้าบ้านตระกูลจ้าวพูดมาได้เลยครับ”
“คืออย่างนี้ครับ ช่วงนี้ลูกสาวของผม มักจะได้รับจดหมายและของขวัญแปลกๆ อยู่เสมอ ผมสงสัยว่ามีคนกำลังจ้องจะทำร้ายเธอ เรื่องนี้ทำให้ผมกังวลมาก คุณเจียง คุณช่วยไขข้อข้องใจให้ลูกสาวของผม โดยการเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกสาวผมได้มั้ยครับ? เมื่อรู้ตัวคนร้าย เรื่องนี้จะคลี่คลายในทันที และจะไม่ทำให้คุณเสียเวลามากเกินไป คุณวางใจได้เลยครับ”
นี่.....
เจียงชื่อดูเขินอาย
อันที่จริง เขาไม่รังเกียจที่จะเป็นบอดี้การ์ดให้ใคร แต่ทำไมเรื่องนี้มันฟังดูปลอมๆ?
ยังมีตนกล้ามาหาเรื่องลูกสาวของตระกูลจ้าวด้วยเหรอ? หรือไม่อยากมีชีวิตต่อแล้ว?
จะมองยังไงก็ดูเหมือนเป็นข้ออ้างที่สร้างขึ้นมาเพื่อจะจับเจียงชื่อให้คู่กับจ้าวหรง!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...