จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1291

เจียงชื่อไม่ได้รีบร้อน ได้แต่ยืนดูผู้หญิงตรงหน้าอย่างใจเย็น จากนั้นถามว่า “คุณไม่ให้ผมดูอาการลูกสาว แล้วจะปล่อยทิ้งแบบนี้เหรอ?”

หญิงคนนั้นพูดอย่างเย็นชา “แล้วฉันจะพาไปหาหมอคนอื่นไม่ได้เหรอ? จำเป็นต้องให้แกมารักษาใช่ไหม? เผลอๆ แกมีเจตนาไม่ดีแล้วทำให้ลูกสาวฉันตายล่ะ จะทำยังไง?”

เธอถือไพ่เหนือกว่าเจียงชื่อแล้ว ไม่ว่าจะยังไงก็จะไม่ให้เจียงชื่อดูอาการให้

ที่สำคัญ เธอได้นัดกับ ‘หมอ’ อีกคนเพื่อจะเข้ามาตบตาผู้คนแล้ว แค่เธอโทรหา เขาก็จะมา และผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อก็จะมีปัญหาอย่างดิ้นไม่หลุดแน่นอน

ยังไงก็เถอะ วันนี้เธอต้องจัดการบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อให้ได้!

ดังนั้น ยอมมีปัญหากับสุภาพบุรุษ ดีกว่าจะมีปัญหากับคนธรรมดาทั่วไป เพราะบางครั้ง คนที่ดูเหมือนไม่มีอะไรมักจะถือไพ่เหนือกว่า เพราะคุณไม่อาจถือโทษคนที่อ่อนแอกว่าได้

ในขณะที่เจียงชื่อกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก ชายชราและชายหนุ่มคู่หนึ่งก็ได้เดินเข้ามา

“ให้ตาแก่อย่างฉันมาดูอาการดีกว่าไหม？”

ทุกคนหันกลับมามอง ที่แท้ก็คือเจ้าของร้านขายยาหงหุ้ย กับคุณชายของเขา โม่ชิงฉงกับโม่หยวนนั่นเอง!

ตระกูลโม่นั้นมีชื่อเสียงทางการแพทย์ที่โด่งดังในเมืองหลวงมาก

คนที่รู้จักพวกเขาจึงพูดขึ้นมาว่า “เถ้าแก่โม่มาแล้ว เยี่ยมมากเลย ให้เถ้าแก่โม่ดูอาการ แล้วเดี๋ยวจะได้รู้ว่าปัญหาอยู่ที่ไหน”

หญิงคนนั้นขมวดคิ้วทันที

คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีก้างขวางคอโผล่ออกมากลางทางแบบนี้ ไอ้โม่ชิงฉงคนนี้มาได้จังหวะจริงๆ!

อันที่จริงแล้ว โม่ชิงฉงตั้งใจจะมาเเสดงความยินดีกับเจียงชื่อเท่านั้น แต่เขามาสายไปหน่อย จึงบังเอิญเจอกับเรื่องวุ่นวายนี้

ในใจของหญิงคนนั้นอยากปฏิเสธโม่ชิงฉงมาก แต่เธอไม่สามารถหาข้ออ้างได้เลย

เขาเป็นถึงหมออาวุโสที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ใครๆ ก็รู้จัก แล้วคุณจะปฏิเสธได้ยังไง?

โม่ชิงฉงเดินเข้ามาและนั่งยองๆ จากนั้นจับชีพจรของเด็กผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้น ไม่กี่นาทีต่อมาเด็กผู้หญิงก็ได้รับการตรวจจมูกและช่องปากอีกรอบ

“แปลกดีนะ”

หญิงสาวเริ่มกระวนกระวาย ในใจก็เริ่มรู้สึกหวีดหวิว

โม่ชิงฉงพูดขึ้นว่า “ดูแล้วหนูน้อยคนนี้ไม่มีอาการผิดปกติอะไรเลยนะ ทุกอย่างปกติดี”

“กลั่นแกล้งคนที่ด้อยกว่า ทุกคนต่างเข้าข้างบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ แต่ไม่มีใครคิดจะช่วยเราสองแม่ลูกเลย”

“ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว!”

อารมณ์ความรู้สึกของฝูงชนถูกปลุกเร้าอีกครั้ง。

ซึ่งคราวนี้ โม่ชิงฉงกลับกลายเป็นเป้าหมายในการถูกโจมตี ทุกคนต่างก็กล่าวหาว่าโม่ชิงฉงเข้าข้างบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ ไม่มีจิตสามัญสำนึก

โม่ชิงฉงก็พูดไม่ออกเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยไม่ได้มีอาการอะไรเลย แต่ยังนอนอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้น ดังนั้นเขาจึงสงสัยกับเหตุการณ์นี้มาก

และในเวลานั้นเอง สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ทันใดนั้น เสียงสุนัขเห่าดังขึ้น จากนั้นสุนัขที่มีดวงตาสีแดงก่ำก็วิ่งออกมาพร้อมกับเขี้ยวอันแหลมคมของมัน

“เปลวไฟ!”