จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1300

ทั้งสองคนนั่งพูดคุยกันไปมาและดื่มกาแฟไปพลางๆ

จ้าวหรงไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกด้วยซ้ำ

เพราะมีหลายครั้งที่เธอเคยคิดว่าชาตินี้เธอคงไม่มีโอกาสได้เจอเจียงชื่ออีกแล้ว ใครจะไปคิดว่า ว่าวันนี้จะได้มานั่งดื่มกาแฟแบบนี้ด้วยกัน?

ต้องขอบคุณพระเจ้าจริงๆ

เอาะ……

ทำไมถึงรู้สึก……ง่วงๆ ขึ้นมา……

ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ จ้าวหรงถึงง่วงขึ้นมา หรือจะเป็นเพราะเมื่อคืนไม่ได้หลับทั้งคืน ตอนนี้จ้าวหรงรู้สึกง่วงมาก จะลืมตาแทบไม่ไหวอยู่แล้ว

'ให้ตายสิ กว่าจะมีโอกาสมานั่งคุยกับคุณเจียงแบบนี้……แล้วมาง่วงแบบนี้……น่าอายจัง……'

แม้ว่าจ้าวหรงอยากจะอยู่ต่อขนาดไหน แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงลืมตาไม่ขึ้น

สุดท้าย จ้าวหรงก็ล้มนอนบนโซฟาแล้วหลับไป

"คุณหรง?"

เจียงชื่อตะโกนออกมา แล้วเริ่มรู้สึกตาจะปิดพร้อมกับง่วงขึ้นมาทันที

"ทำไมถึงง่วงขนาดนี้นะ หรือที่ผ่านมาเหนื่อยเกินไปอย่างนั้นเหรอ?"

เจียงชื่อขยี้ตาไปมา และพยายามบังคับตัวไม่ให้หลับ แต่ก็ยื้อได้แค่สี่ถึงห้านาทีเท่านั้น สุดท้ายก็ล้มตัวนอนลงไปบนโซฟา

จ้าวหรงและเจียงชื่อ นอนอยู่บนโซฟาเดียวกัน

ตรงหัวมุมบันไดของชั้นสอง

ก็มีลอร่าที่แอบฟังมาตลอดก็เดินออกมา พร้อมกับมองไปที่เจียงชื่อที่อยู่บนโซฟาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้น

ผู้ชายคนนี้แหละ ที่เป็นคนฆ่าพ่อบุญธรรมกับพี่บุญธรรมของเขา!

แค้นนี้จะต้องชำระ

"หรงเอ๋อร์ ขอโทษที่ฉันใช้เธอเป็นเครื่องมือ แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆ"