จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1301

ในห้องโถง

ลอร่าสูดหายใจเข้าลึกๆ จ้องไปที่เจียงชื่อสักครู่แล้วแทงมีดสั้นไปโดยไม่ลังเล

ด้วยฝีมือของลอร่า ในระยะใกล้ขนาดนี้ การแทงคนที่หลับไปโดยไม่รู้สึกตัว มันง่ายพอๆ กับการพลิกฝ่ามือ

แต่เมื่อมีดของเธอกำลังจะแทงที่คอของเจียงชื่อ สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

เจียงชื่อเหยียดมือออกราวกับสายฟ้า และคว้าข้อมือของลอร่าทันที!

ลอร่าไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ในทันที

"อั๊ก!!!"

ลอร่าตกตะลึง ทุกคนจะต้องตกตะลึงในสถานการณ์นี้

เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าเจียงชื่อซึ่งควรจะผล็อยหลับไปจะตื่นขึ้นมาในทันใด หันมือและก็ปราบเธอในทันที

แรงกระแทกแบบนี้มันแรงเกินไปจริงๆ

ไม่น่านิ

เป็นไปไม่ได้

ลอร่าใช้จ้าวหรงมาวางยา ตามปกติแล้ว เจียงชื่อจะระวังจ้าวหรงได้อย่างไร?

และลอร่าก็เห็นเจียงชื่อดื่มกาแฟอย่างชัดเจน

“ทำไมคุณไม่หลับสนิท?” ลอร่าไม่เข้าใจจริงๆ

เจียงชื่อยิ้มเบาๆ และพูดว่า "ถ้าหลับสนิทแหละถึงจะแปลก?คุณจัดให้จ้าวหรงวางยาต่อหน้าผม คุณคิดว่าผมตาบอดหรือ?"

“อะไรนะ คุณรู้ว่ากาแฟนั้นผิดปกติ?”

“จะไม่รู้ได้ไง? ไม่อย่างนั้น คุณคิดว่าผมอยู่ที่เวสเตอร์แลนด์วันๆ ทำอะไร?ไปกินข้าวฟรีเหรอ?”

ในสมัยที่ทำสงครามในเวสเตอร์แลนด์ เจียงชื่อพบสถานการณ์ที่คล้ายคลึงแบบนี้ทุกวัน

ได้เห็นยาพิษมาไม่รู้กี่ชนิด

วิธีในการผสมยาลงในกาแฟนั้นถือว่ากระจอกมาก และการวางยาต่อหน้าเจียงชื่อก็ยิ่งโง่เข้าไปใหญ่

"แต่ฉันเห็นคุณก็ดื่มไปแล้วนิ!"

“คุณลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าผมเป็นหมอ?” เจียงชื่อพูดอย่างเรียบสงบ“ถ้าผมไม่สามารถจัดการกับยาแค่นี้ งั้นผมก็ไม่ต้องเป็นหมอละ”

หลังจากหยุดชั่วคราว เขาพูดต่อ “ผมแค่อยากรู้ว่า จ้าวหรงหญิงสาวผู้บริสุทธิ์และจิตใจดี มียาแบบนี้ได้อย่างไร?ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะใช้ยาชนิดนี้มาทำร้ายผม จะต้องมีใครสักคนอยู่เบื้องหลัง ผมเลยทำแผนซ้อนแผน และล่อให้คุณออกมาเอง”

ลอร่าตกหลุมกับดักของเจียงชื่ออีกครั้ง

จำไม่ได้แล้วว่าถูกหลอกไปกี่ครั้ง ทุกครั้งที่ลอร่าลงมือ ก็โดนเจียงชื่อจับได้ทุกอย่าง