จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1330

อะไรนะ？

รักษาคนไข้ฟรี10คนทุกวัน？

หานจื่อเจี้ยนกลืนน้ำลาย นี่มันค่อนข้างยาก

นอกจากเสียเวลาเสียแรงแล้ว ยังไม่ได้เงินอีก！

แต่ไม่มีทางเลือกอื่น ใครใช้ให้เอาความดีความชอบของเจียงชื่อไปหลอกคนอื่น ลงโทษแค่นี้ไม่ถือว่าร้ายแรง

เขายินยอมแล้ว

“เรื่อที่สาม”เจียงชื่อมองหานจื่อเจี้ยน จากนั้นโยนนามบัตรใบหนึ่งให้“นี่คือนามบัตรของผม คุณสามารถนำนามบัตรนี้ไปหาหมอที่มีชื่อเสียงต่างๆ ในเมืองหลวงเพื่อเรียนรู้ทักษะทางการแพทย์ได้ ผมต้องการให้คุณพัฒนาทักษะทางการแพทย์ของคุณให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ไม่ใช่เละเทะไปวันๆ ทำลายชื่อเสียงหมอของพวกเรา！”

หานจื่อเจี้ยนดูที่อยู่บนนามบัตร น้ำตาไหลพรากลงมาอีกครั้ง

ครั้งนี้ไม่ใช่น้ำตาแห่งความสิ้นหวัง เสียใจ แต่เป็นน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง และอบอุ่น

เจียงชื่อไม่ได้ปิดเส้นทางชีวิตเขาจนหมด

ยังคงเปิดโอกาสให้ชีวิตเขา

แค่หานจื่อเจี้ยนขยันมากพอ ใช้ความสัมพันธ์ของเจียงชื่อ ในอนาคตเมื่อเชี่ยวชาญทักษะทางการแพทย์แล้ว ยังสามารถทำเงินได้มากมาย และทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้ ชีวิตเขายังมีความหวัง

มนุษย์ก็เป็นเช่นนี้

คุณสามารถลงโทษเขาได้ แต่อย่าปิดทางเขาจนไม่มีทางออก นอกเสียจากคุณอยากกำจัดเขา หรือให้เขาตาย

ถ้าคุณไม่อยากให้อีกฝ่ายตาย ก็กรุณาเหลือความหวังในชีวิตให้เขาหน่อย

คนเราตราบใดที่ยังมีหวัง ก็คงไม่เดินทางผิด และยิ่งไม่ยอมแพ้ และแก้แค้นสังคม

เรื่องที่ขอสองข้อแรกของเจียงชื่อ ล้วนป็นการลงโทษหานจื่อเจี้ยน แต่ข้อสุดท้ายกลับเป็นการให้โอกาสเริ่มต้นใหม่；ที่จริง ข้อสองที่ให้รักษาคนไข้ฟรีๆ เจียงชื่อกำลังปูทางให้เขา

ถ้าหานจื่อเจี้ยนสามารถทุ่มแรงกายแรงในใจ รักษาคนไข้ฟรี10คนทุกๆ วันใน1ปีหลังจากนี้ได้จริงๆ ชื่อเสียงของเขาก็จะกลับมาทีละนิด

ถึงตอนนั้น เมื่อเชี่ยวชาญทักษะทางการแพทย์แล้ว ยังกลัวชีวิตไปไม่ถึงถนนที่กว้างใหญ่อีกเหรอ？

หานจื่อเจี้ยนเข้าใจ

เขาถึงซาบซึ้ง สำหรับบุญคุณของเจียงชื่อ เจียงชื่อไม่เพียงยื่นมือเข้ามาช่วยชีวิตเขาไว้ในตอนนี้ แถมยังดึงเขากลับมาจากการเดินเส้นทางผิด

มีคนดีๆ แบบนี้ในชีวิต ถือเป็นความโชคดีจริงๆ

ถ้าเป็นคนอื่น คงยืนดูหานจื่อเจี้ยนตายโดยไม่ทำอะไร ไม่สนใจแม้แต่น้อย？

หานจื่อเจี้ยนร้องไห้โฮ