เช้าวันรุ่งขึ้น เจียงชื่อมาถึงร้านขายยาหงหุ้ยแต่เช้า
วันนี้เป็นวันที่สร้างร้านขายยาหงหุ้ยเสร็จ มีกระเช้าดอกไม้มากมายหน้าประตู แถมพ่อลูกตระกูลโม่จุดประทัดอีกจำนวนมาก ฉลองความสำเร็จในการสร้างร้านของพวกเขา
บอกได้เลยว่า ร้านยาทำออกมาได้หรูหราเลยทีเดียว
ครั้งนี้โม่ชิงฉงทำร้านใหม่ตามความต้องการของตัวเองทั้งหมด รักษาแก่นแท้ของบรรพบุรุษไว้ และเพิ่มแนวคิดใหม่ๆ ของตัวเองเข้าไป
สไตล์เก่าแก่ยังคงอยู่ แต่ให้ความรู้สึกสมัยใหม่ในปัจจุบันเพิ่มเข้าไปด้วย
มีสไตล์มากๆ
โม่ชิงฉงเชื่ออย่างมีเหตุผล ว่าร้านขายยาหงหุ้ยใหม่เอี่ยมนี้ สามารถช่วยให้พวกเขามีชื่อเสียงมากขึ้น!
เพียงแต่……มีปัญหายุ่งยากตรงหน้าก็ต้องรีบแก้ไข
นั่นคือวิกฤตความเชื่อมั่นของผู้ป่วย
พวกเขาเลิกกิจการไปนานสักระยะหนึ่งแล้ว ร้านเก่าแก่แบบนี้ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในหมู่ผู้คน หรือแทบจะไม่เป็นที่รู้จักเลย
อย่างน้อยดูจากภาพเปิดกิจการในวันนี้ สถานการณ์ไม่ดีนัก
โม่หยวนพูดด้วยความดีใจ“พ่อครับ สถานการณ์แย่กว่าที่เราคิดไว้อีก เหมือน……ไม่มีใครอยากมาหาเรา”
โม่ชิงฉงพูด“เป็นธรรมดา ตอนนี้คนส่วนใหญ่เชื่อมั่นในโรงพยาบาลเกรดดี ร้านเก่าแก่อย่างเราล้วนพึ่งลูกค้าประจำประทังชีวิต หยุดกิจการไปนาน ลูกค้าประจำไม่มีแล้ว แน่นอนว่ายากที่จะก้าวไปข้างหน้า”
จ่ายเงินมหาศาลในการทำร้านใหม่ หรือจะตกต่ำแบบนี้ไปตลอด?
ขณะนั้นเอง รถคันหนึ่งจอดหน้าประตู
เจียงชื่อเดินลงมาจากรถ ก้าวเท้าเข้าไปในร้าน ประสานมือคำนับพลางพูด“เถ้าแก่โม่ ยินดีด้วยครับ”
โม่ชิงฉงยิ้มๆ ทำเช่นเดียวกันกลับไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...