จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1394

ในที่สุด เวลาเก้าโมงเช้า ประตูห้องทำงานของประธานก็เปิดออก

เจียงชื่อเดินออกจากด้านใน

แตกต่างจากจินตนาการของทุกคนเล็กน้อย เจียงชื่อไม่ได้เสื่อมโทรมอย่างที่ทุกคนคิด ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ผมยาว ไม่ได้ล้างหน้าเป็นเวลานาน

ในทางตรงกันข้าม เจียงชื่อยังคงสะอาดสะอ้าน

สีหน้าท่าทางดูเฉื่อยๆเล็กน้อย นี่ก็ไม่แปลก สามารถทนต่อแรงกดดันและไม่ฆ่าตัวตายในสถานการณ์เช่นนี้ได้ก็ถือว่าสุดยอดมากแล้ว

มาพร้อมกับเมษ เจียงชื่อขึ้นลิฟต์ไปที่ล็อบบี้ที่ชั้นหนึ่งและเดินออกไป

เหมียวถงมองไปที่เจียงชื่อ ในใจเต็มไปด้วยความขมขื่น

แม้ว่าเธอรู้ดีว่า ชีวิตนี้ไม่มีทางที่จะได้คบกับเจียงชื่อ แต่เธอยังคงมีความสุขกับการเป็นเลขาของเจียงชื่อ ขอเพียงเธอสามารถอยู่เคียงข้างเจียงชื่อในทุกๆวัน เธอก็มีความสุขมากแล้ว

แต่ทำไม ฟ้าจึงไม่สามารถตอบสนองคำขอเล็กๆนี้ของเธอได้เลย?

“ประธานเจียง!”

เหมียวถงตะโกน และน้ำตาก็ไหลไม่หยุด

พนักงานที่ตัดสินจะอยู่กับบริษัทจนวินาทีสุดท้ายก็น้ำตาซึมเช่นกัน

พวกเขารู้ว่า บริษัทกลายเป็นแบบนี้ไม่ใช่ความผิดของเจียงชื่อ เจียงชื่อก็เพียงแค่ต้องการช่วยเหลือผู้อื่นเท่านั้น แต่ถูกผู้มีเจตนาหลอกใช้เท่านั้น

“ประธานเจียง พวกเราจะสนับสนุนคุณตลอดไป!”

“อย่าล้มเลิกนะ ล้มจากตรงไหนก็ลุกจากที่นั่น”

“แม้ว่าวันนี้จะโดนดูถูกเหยียดหยาม แต่วันหน้าต้องกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งแน่นอน ประธานเจียง เราจะเดินไปกับคุณตลอดไป”

พนักงานตะโกนเสียงดัง

เพื่อเจียงชื่อ และเพื่อระบายความรู้สึกที่ถูกเก็บไว้ในใจด้วย