จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1409

ประโยคนี้ทำให้จวินเสียนเดือดมาก เธอยืนขึ้นพลางชี้หน้าด่าชายฟันเหลือง “ปากแกพูดให้มันสะอาดหน่อย！”

ชายฟันเหลืองไม่เพียงไม่โกรธ แถมพูดอย่างพึงพอใจ“ฉันไม่สะอาดตรงไหน？ฉันสะอาดมากเลยนะ ถ้าไม่เชื่อกลับไปดูกับฉันที่บ้านก็ได้ ดูว่าตกลงแล้วเธอสะอาดหรือฉันสะอาด？”

ผู้หญิงที่เผชิญหน้ากับอันธพาลที่ไร้ยางอายเช่นนี้ เสียเปรียบเต็มๆ

รปภ.ในร้านเดินเข้ามา จะไล่ชายฟันเหลืองออกไป

แต่รปภ.ยังไม่ทันใดเข้าใกล้ คนกลุ่มหนึ่งโต๊ะข้างๆก็ขวางรปภ.ไว้

พวกเขาล้วนมีร่างกายแข็งแรงกำยำ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนจิตใจดี

หนึ่งในนั้นพูดกับรปภ.“ไอ้สวะ รู้ไหมว่าลูกพี่ฉันเป็นใคร？ไปถามใครก็ได้ ชื่อเสือเขี้ยวดาบแห่งเมืองหลวง ไม่ใช่ใครพูดถึงได้ตามอำเภอใจ！”

เสือเขี้ยวดาบ？

รปภ.คนนั้นหน้าเปลี่ยนสีทันที

เขาทั้งอยากปกป้องจวินเสียน ทั้งเกรงกลัวเสือเขี้ยวดาบเป็นอย่างมาก

“สารเลว！”

ลูกน้องคนนั้นถีบรปภ. รปภ.ไม่มีอารมณ์โกรธแม้แต่น้อย ไม่กล้ายุ่งกับคนของเสือเขี้ยวดาบ

เจียงชื่อมองจากไม่ไกล พลางถาม“เสือเขี้ยวดาบนี่ใครอีก？”

เมษพูดด้วยสีหน้าโกรธเคือง“บังเอิญเลย เป็นคนของตระกูลถาน”

“ตระกูลถาน？”

“ครับ เป็นสุนัขรับใช้ที่ตระกูลถานเลี้ยงไว้ เพื่อจัดการเรื่องยากโดยเฉพาะ”

เจียงชื่อพยักหน้า เข้าใจแล้วว่าเป็นมายังไง

ทุกตระกูลล้วนมีเรื่องมากมายที่ไม่อาจจัดการได้ด้วยตัวเอง จึงต้องเลี้ยงคนไว้เพื่อช่วยจัดการ แต่ละตระกูลใหญ่ล้วนมี ไม่แปลก

แม้แต่เจียงชื่อเอง ก็เลี้ยง‘แก๊งสัตว์กลางคืน’ไว้ช่วยจัดการงานยากให้เขา

ปัญหาคือ ต้องมีขีดจำกัด

แก๊งสัตว์กลางคืนในความดูแลของเจียงชื่อ ไม่ทำเรื่องไม่มีขื่อมีแปโง่ๆแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเสือเขี้ยวดาบอาศัยบารมีคนอื่นเที่ยวรังแกคน อาศัยบารมีของตระกูลถานจนชิน ไม่สนใจใครทั้งนั้น

เสือเขี้ยวดาบพูดต่อ“ ‘นักร้องหญิง’กระจอกๆอย่างเธอ ฉันสนใจเธอนับว่าเป็นโชคดีของเธอแล้ว หึๆ ยังกล้ามาขึ้นเสียงกับฉัน？”

“รีบถอดหมวกออกซะ！ฉันให้เวลา10วินาที”

“ถ้าเธอไม่ถอดเอง ก็ให้เด็กๆของฉันช่วยถอด แต่ฉันขอเตือนไว้ก่อน เด็กๆของฉันมือไม้ไม่ค่อยนิ่ง ถึงตอนนั้นคงไม่ใช่แค่ช่วยเธอถอดหมวก อาจถอดชุดเธอไปด้วย”

“เธอคิดเอาเองก็แล้วกัน”

พูดแบบนี้ในตอนกลางวันแสกๆ กล้ามากจริงๆ