จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1418

“ค่ะ！”จวินเสียนพยักหน้า

จากนั้นท่ามกลางการจับจ้องของผู้คน และต่อหน้าคนอื่นๆ เธอร้องเพลงที่เธอทำได้ดีที่สุดออกมา——《เจียงเฉิงจื่อ》

และเป็นเพลงเก่าแก่เช่นเดียวกัน เป็นสไตล์จีนโบราณ

เนื้อเพลงสวยงาม ทำนองไพเราะ บวกกับเสียงเสนาะหูของจวินเสียน ยอดเยี่ยมมาก

ผู่คนรอบๆปรบมืออย่างอดไม่ได้

ร้องจบหนึ่งบทเพลง ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกัน“ผ่าน ผ่าน ผ่าน！”

ทว่าหลิงเหยาก้มหน้าเล็กน้อย สายตาลังเล

จวินเสียนรู้สึกประหม่าทันที

ผลลัพธ์ เป็นยังไง？

ครู่หนึ่ง หลิงเหยาให้คำตอบ“จวินเสียน ทำนองและเนื้อเพลงของคุณยอดเยี่ยมมาก เสียงก็ไพเราะ แต่ทักษะการร้องเพลงของคุณมีข้อบกพร่องมากเกินไป ไม่ได้รับการฝึกอย่างมืออาชีพใช่ไหม？”

พูดตรงมาก

จวินเสียนพยักหน้า“ฉันฝึกฝนด้วยตัวเอง มีหลายอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ล้วนทดลองด้วยตัวเอง”

หลิงเหยายิ้ม“มิน่าละ วิธีจัดการของคุณขัดแย้งกันซะส่วนใหญ่ ถึงขนาดแข็งทื่ออย่างเห็นได้ชัด”

พูดออกมาแบบนี้ งั้นก็หมดหวังแล้ว

จวินเสียนค่อนข้างผิดหวัง

“แต่ว่า……”หลิงเหยาพูด“สิ่งที่รายการของเราต้องการคือเสียงดี ไม่ใช่ทักษะ ทักษะไม่เพียงพอค่อยๆฝึกฝนได้ แต่ถ้าเสียงไม่ได้นี่ไม่โอเคจริงๆ จวินเสียน ฉันชอบเสียงของคุณ ดังนั้นฉันให้คุณ‘ผ่าน’”

จวินเสียนดีใจเป็นอย่างมาก

เธอดีใจจนแทบเต้นออกมา มือทั้งสองข้างสั่นอย่างห้ามไม่ได้“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมาก”

“ยังมีอีกเรื่อง”หลิงเหยาชี้ไปที่หมวกของจวินเสียน“ทำไมคุณต้องใส่หมวกบังหน้าตลอดเวลา？แบบนี้ไม่ค่อยดีนะ？”

จวินเสียนพูดเสียงสั่น“ฉะ……ฉันไม่ค่อยสะดวกที่จะถอดหมวก ขอโทษด้วย”