จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1417

ที่จริงข้อนี้เกินไปหน่อย

หลิงเหยาเป็นถึงนักร้องดาราดังอันดับ1 คนทั่วไปไม่ใช่จะเชิญได้ง่ายๆ

จวินเสียนอวดดีเช่นนี้ สิ่งเดียวที่ศรัทธาคือหลิงเหยา

เพราะระดับการแสดง และการอบรมเลี้ยงดูของหลิงเหยาล้วนอยู่ในจุดสูงสุด เป็นสิ่งที่จวินเสียนศรัทธาที่สุดในชีวิต คนแบบนี้เท่านั้นที่สามารถเป็นอาจารย์พี่เลี้ยงได้

แต่หลิงเหยาไม่ใช่ใครๆจะเชิญมาได้？

จวินเสียนพูดออกไปแล้ว ด้วยนิสัยเย่อหยิ่งของเธอไม่มีทางกลับคำ

ดังนั้นทุกคนคิดว่า วันนี้จวินเสียนไม่ผ่านแน่ๆ

แต่ใครจะรู้ เจียงชื่อไม่เพียงไม่มีท่าทีลำบากแม้แต่น้อย แถมยังพูดได้อย่างเรียบเฉย“ความต้องการข้อนี้ง่ายมาก ผมโทรหาหลิงเหยาแล้ว ให้เธอมาชี้แนะคุณด้วยตัวเอง”

“ห้ะ？”จวินเสียนสงสัยว่าหูตัวเองมีปัญหาหรือเปล่า จึงถามขึ้น“คุณไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม？คุณโทรหาหลิงเหยา？คุณมีเบอร์เขางั้นเหรอ？”

คนที่เดินผ่านไปมาต่างพากันหัวเราะ

โทรหาหลิงเหยา？คำพูดหลอกเด็กแบบนี้ ใครจะเชื่อ？

เจียงชื่อดูนาฬิกา“อีกไม่กี่นาทีหลิงเหยาก็ถึงแล้ว คุณไปเตรียมตัวเถอะ ดูว่าอีกเดี๋ยวคุณจะร้องเพลงอะไรให้หลิงเหยาฟัง อย่าโดนปัดตกเพราะคุณทำไม่เต็มที่ล่ะ แบบนั้นไม่ใช่ความรับผิดชอบของเราแล้ว”

จวินเสียนจะยิ้มก็ยิ้มไม่ได้ ร้องไห้ก็ร้องไห้ไม่ออก

เธอคิดว่าเจียงชื่อกำลังพูดไปเรื่อย แต่ท่าทางตอนเจียงชื่อพูดนั้นจริงจังมาก ไม่เหมือนกำลังล้อเล่น

ทำเอาไม่รู้จะเชื่อหรือไม่เชื่อดี

จวินเสียนพูดขึ้น“โอเค ฉันจะรออยู่ที่นี่15นาที ถ้า……”

เธอพูดไม่ทันจบ รถSUVหรูหราคันหนึ่งขับเข้ามา แล้วจอดบริเวณลานจอดรถของที่ออดิชั่น ประตูรถเปิดออก มีบอดี้การ์ดจำนวนหนึ่งมารับด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างมาก

ดูเหมือนเป็นคนใหญ่คนโต