ฉีหยุนเหม่ยเดินขึ้นเวที แย่งไมโครโฟนจากผู้สมัคร แล้วตำหนิอาจารย์พี่เลี้ยงด้านล่างเวที“พวกสารเลว ใครอนุญาตให้พวกคุณขายบัตรกับผู้สมัครที่นี่?”
อาจารย์พี่เลี้ยงทั้ง4อึ้ง นึกว่าคนไม่รู้จักดีชั่วที่ไหนมาสร้างความวุ่นวาย กำลังจะด่า ผลสรุปพอจ้องมอง คนที่อยู่บนเวทีคือฉีหยุนเหม่ยที่รับสมัครตนมาออดิชั่นไม่ใช่เหรอ?
ทั้ง4คนล้วนตกตะลึงทันใด
พวกเขาไม่คิดว่าจู่ๆฉีหยุนเหม่ยจะโผล่มาที่นี่ พวกเขาเตรียมคนส่งข่าวไว้ก่อนหน้านี้แล้ว คนของตระกูลจ้าวมาจะบอกพวกเขาทันที คนใหญ่คนโตอย่างฉีหยุนเหม่ย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
มาอย่างเงียบๆแบบนี้ได้ยังไง?
ทั้ง4คนมองกันไปมา สีหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง และตกใจกลัวเป็นที่สุด
ฉีหยุนเหม่ยด่าเสียงดัง“มองอะไร?ตอบฉันสิ ใครอนุญาตให้พวกคุณขายบัตรที่นี่?ในสายตาพวกคุณยังมีตระกูลจ้าวอยู่ไหม?”
ประโยคนี้หนักหน่วงมาก
อาจารย์พี่เลี้ยงทั้ง4ยืนขึ้นด้วยความหวาดกลัว โค้งคำนับขอโทษไม่หยุดหย่อน
“ขอโทษค่ะคุณหญิงฉี พวกเราแค่ทำเงินเพิ่ม”
“ที่จริงไม่เสียหายอะไร คนที่โดดเด่นเราจะจดเอาไว้ คนไหนไม่ได้เรื่องก็ถูกคัดออกเช่นกัน ไม่ส่งผลกระทบต่อรายการ”
ฉีหยุนเหม่ยทนไม่ไหวแล้ว ถึงตอนนี้แล้วยังโกหกอีก?
เธอตวาดด้วยความโมโห“พวกสารเลว คิดว่าฉันหูหนวกตาบอดรึไง?ผู้สมัครที่พวกคุณปล่อยไปเมื่อครู่ร้องเพลงเป็นไง ในใจพวกคุณไม่รู้เลย?เพราะผู้สมัครที่โดดเด่นไม่ซื้อบัตร พวกคุณเลยด่าทอ โหดร้ายสารพัด คนเลวๆอย่างพวกคุณ4คน ยังมีหน้าเป็น‘อาจารย์พี่เลี้ยง’?พวกคุณเหยียดหยามคำว่าอาจารย์พี่เลี้ยง!”
ทันทีที่โบกมือ รปภเข้ามาทันใด
ฉีหยุนเหม่ยพูด“ไล่พวกสารเล4คนนี้ออกไป และแจ้งฝ่ายกฎหมายให้ฟ้องพวกเขาด้วย ฉันต้องการให้พวกเขาชดใช้ และคิดทบทวนตัวเองในคุก!”
อาจารย์พี่เลี้ยงทั้ง4ตกใจเป็นอย่างมาก ต่างคนต่างอ้อนวอน แต่ฉีหยุนเหม่ยเป็นใคร?พูดคำไหนคำนั้นมาโดยตลอด ไม่เคยใจอ่อน
บอกจะจัดการพวกคุณก็คือจัดการพวกคุณ
“ไสหัวไป”
เธอโบกมือ เหล่ารปภ.ก็ไล่อาจารย์พี่เลี้ยงทั้ง4คนออกไปทันที
จากนั้น ฉีหยุนเหม่ยกลับไปหลังเวธีด้วยความโกรธเคือง เรื่องวันนี้ดีที่เจียงชื่อพบได้ทันเวลา ไม่งั้นตระกูลจ้าวคงการเป็นตัวตลก
เจียงชื่อเดินมา แล้วพูดขึ้น“คุณหญิงฉี หลังจากนี้คุณจะทำยังไง?”
ฉีหยุนเหม่ยพูด“ฉันจะเปลี่ยนอาจารย์พี่เลี้ยงทั้ง4คนเดี๋ยวนี้ ครั้งนี้ฉันเลือกเอง ต้องมีจรรยาบรรณสูง นอกจากนี้การออดิชั่นครั้งก่อนเป็นโมฆะ เริ่มใหม่ทั้งหมด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...