จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1423

ตอนนี้เหวินหยุนจือกำลังนั่งยองลงกับพื้น ร้อนใจเหงื่อไหลพราก ส่วนคุณหมอฉินคนนั้นถูกรปภ.ล้อมรอบ หนีก็หนีไม่ได้แล้ว

ถ้าชิวาวาตายไปทั้งแบบนี้ คุณหมอฉินคงจบไม่สวย

เหวินหยุนจือชี้หน้าฉินตงเฉียง“ไอ้หมอเถื่อน！ดูสิ่งที่แกทำ ถ้าลูกชายฉันเป็นอะไรไป ฉันจะให้แกชดใช้ด้วยชีวิต！”

ประโยคนี้รุนแรงเกินไปแล้ว

ชีวิตสุนัขตัวหนึ่ง เทียบกับชีวิตคนคนหนึ่งได้ยังไง？

แต่ใครก็ไม่สงสัยในคำพูดที่เหวินหยุนจือพูดออกมา ด้วยนิสัยของเธอ เชื่อว่าทำเรื่องเด็ดเดี่ยวแบบนี้ได้

ฉินตงเฉียงทรุดคุกเข่ากับพื้น“คุณหญิงเหวิน ผมไม่รู้จริงๆทำไมถึงเป็นแบบนี้ ผมไม่ได้ตั้งใจ ได้โปรดอย่าฆ่าผม ผมไม่อยากตาย”

“ขยะ！”

เหวินหยุนจือเงื้อมือตบฉินตงเฉียง ทิ้งรอยมือชัดเจนมากไว้บนหน้าเขา

ฉินตงเฉียงไม่เพียงไม่โกรธ ยังยื่นหน้าอีกข้างให้ตบ“คุณหญิงเหวิน คุณตบได้ดีมาก ตบข้างนี้ระบายอารมณ์อีกครับ”

เพียงแค่มีชีวิตรอด ต่อให้เป็นเรื่องต่ำทรามแค่ไหนก็ทำได้

เจียงชื่อทนดูต่อไม่ไหว สะอิดสะเอียนอยากอาเจียนจริงๆ

เขาเดินไปแล้วนั่งยองๆ มองชิวาวาที่นอนน้ำลายฟูมปากพลางถาม“ก่อนหน้านี้ผมบอกคุณแล้ว ชิวาวาตัวนี้ไม่ได้ป่วย อย่าฉีดยามั่วซั่ว มันไม่ได้กินข้าวหลายวันร่างกายอ่อนแอมาก พอคุณฉีดยา มันจะรับไ

หวได้ยังไง？”

เจียงชื่อพูดไปพลางหยิบเข็มออกมาไปพลางจากกล่องยาของตน

เหวินหยุนจือถาม“เจียงชื่อ คุณรักษาลูกชายฉันได้ไหม？”

“จะลองอย่างสุดความสามารถ”