“มิน่าหมอหลายคนถึงบอกว่าหาปัญหาไม่เจอ ที่แท้ไม่ได้ป่วย แค่โกรธ”
เหวินหยุนจือเข้าไปอุ้มชิวาวา ลูบหัวมันพลางพูด“แกนะแก โกรธอะไรกัน?ไม่ใช่แม่ไม่รักแกแล้ว”
เจียงชื่อพูด“อยากให้มันกินข้าวนั้นง่ายมาก คุณแค่ทำเป็นห่างกับแมวเทอร์คิชหน่อย แล้วใส่ใจมันหน่อย เดี๋ยวมันค่อยๆกินข้าวเอง”
จากนั้นเหวินหยุนจือก็ทำตามที่เจียงชื่อบอก เหมือนอย่างที่เจียงชื่อพูดจริงๆ ชิวาวาค่อยๆกินข้าวแล้ว
กินอิ่มแล้วเห็นรู้สึกว่าชิวาวาอารมณ์ฟื้นตัวอย่างเห็นได้ชัด แถมตัวติดกับเหวินหยุนจือตลอด
เหวินหยุนจือดีใจมาก
‘ลูกชาย’ไม่เป็นอะไรแล้ว แน่นอนว่ารู้สึกดีขึ้น เธอกลอกตามองบนใส่ฉินตงเฉียง แล้วพูด“หมอไร้ความสามารถอย่างคุณไสหัวไปได้แล้ว ครั้งนี้ถือว่าโชคดี ถ้าไม่มีประธานเจียง แกตายไปแล้ว!”
“ขอบคุณครับคุณหญิงเหวิน ขอบคุณครับประธานเจียง”ฉินตงเฉียงกล่าวขอบคุณเสร็จ วิ่งติดสปีดออกไป ไม่กล้าหยุดแม้แต่วินาทีเดียว กลัวเหวินหยุนจือเปลี่ยนใจ
ต่อมา เหวินหยุนจือพูดกับเจียงชื่อ“ประธานเจียง ขอโทษจริงๆ ฉันขอโทษกับการกระทำบุ่มบ่ามของตัวเองก่อนหน้านี้ คุณเป็นผู้ชายที่มีความสมารถจริงๆ มิน่าพี่หญิงถึงให้ความสำคัญกับคุณขนาดนี้”
เจียงชื่อยิ้มบางไม่พูดอะไร
เหวินหยุนจือดีดนิ้ว“เตรียมอาหารเที่ยงทันที วันนี้ ฉันจะเลี้ยงฉลองประธานเจียงที่บ้านโบราณตระกูลเชียง!”
นี่เป็นคำเชิญที่ยิ่งใหญ่มาก
คนทั่วไปไม่มีสิทธิ์แม้แต่เข้าบ้านโบราณตระกูลเชียง อย่าว่ากินข้าวในนั้นเลย แถมเป็นมื้อใหญ่ด้วย
เจียงลี่ดีใจเพื่อเจียงชื่อ
เธอพูดเบาๆ “น้อยมาที่น้องสะใภ้ฉันจะเชิญคนอื่นกินข้าว ประธานเจียง คุณสุดยอดมาก แค่รักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับน้องสะใภ้ ต่อไปจะได้ทำความร่วมมือกันอีกมาก จัดการตระกูลถานด้วยกัน!”
ไม่นานนัก อาหารเที่ยงจัดเสร็จแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...