จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1456

เว่ยเหวินเสียงหัวเราะ ชี้ไปที่ขวดไวน์แดงแล้วพูดว่า“พี่เอาไวน์แดงขวดนี้มาให้แกโดยเฉพาะ เดี๋ยวพ่อตื่น แกไปเตรียมอาหารเช้าให้พ่อ แล้วเอาไวน์แดงขวดนี้ออกมาให้พ่อดื่ม อย่าบอกพ่อว่าพี่เอากลับมาล่ะ แค่บอกว่าแกซื้อมาเอง”

“ฉันซื้อเองเหรอ?”

“ใช่ แกซื้อเอง” เว่ยเหวินเสียงพูดเสริม“เช่นนี้ พ่อถึงจะประทับใจกับการกระทำของแกไง และความขัดแย้งระหว่างแกกับพ่อก็จะคลี่คลาย เป็นครอบครัวเดียวกัน รักกันไว้ อย่าผิดใจกันเลย”

เว่ยเหลียงซุนพยักหน้า"อ๋อ เข้าใจแล้ว"

“โอเค งั้นพี่จะขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนแล้วนะ ที่เหลือแกก็จัดการเอาเอง อย่าทำมันพังล่ะ”

“รู้แล้ว ฉันไม่ใช่เด็กอายุ 3 ขวบแล้วนะ”

เว่ยเหวินเสียงลุกขึ้น เดินขึ้นไปชั้นบนเซไปเซมา เมื่อเขาไปถึงทางเข้าบันได เขาก็เหลือบมองกลับมาที่ เว่ยเหลียงซุนโดยไม่ตั้งใจ มีรอยยิ้มที่สังเกตเห็นได้ยากในมุมปากของเขา

ผ่านไปประมาณสี่สิบนาที ทั้งครอบครัวก็เริ่มตื่น

เว่ยจงยี่ลงไปชั้นล่าง และเห็นลูกสาวของเขาเว่ยเหลียงซุนจัดจานและเตรียมอาหารเช้าไว้แล้ว

เว่ยเหลียงซุนพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย“พ่อ หนูได้เตรียมอาหารไว้ให้ ท่านมากินเถอะ”

"เอิ่ม……"

เว่ยจงยี่ประหลาดใจมาก ดวงอาทิตย์ออกมาจากทิศตะวันตกเหรอ?ลูกสาวที่วันๆเอาแต่สร้างปัญหา กลับเตรียมอาหารเช้าให้ตัวเขา?

ในใจเขามีความสุขมาก

เว่ยจงยี่นั่งลง และหยิบตะเกียบของเขาขึ้นมากินอาหารเช้า"อืม อร่อยดี"

เว่ยเหลียงซุนกล่าวว่า“พ่อคะ ที่ผ่านมามันเป็นความผิดของหนูจริงๆ หนูไม่ควรทะเลาะกับพ่อ อาหารของวันนี้ ถือเป็นคำขอโทษของหนูต่อพ่อนะ ได้ไหม?”