จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1455

“หา?” เว่ยเหวินเสียงตกใจ กลืนน้ำลายและพูดว่า“ไวน์ที่มีพิษแรงขนาดนี้ พี่ฟางเอาออกมาทำไม?”

ฟางจ้งจิ่งหัวเราะ“เมื่อกี้คุณบอกว่าอยากจะฆ่าเว่ยจงยี่ตายไม่ใช่เหรอ?”

เว่ยเหวินเสียงตกใจจนเหงื่อเย็นไหลออกมา เขาพูดติดๆขัดๆว่า“เปล่า ผมแค่โมโหจึงพูดแบบนั้น ผมจะทำแบบนั้นได้อย่างไร?นั่นมันพ่อของผมนะ ผมจะฆ่าพ่อของผมได้อย่างไร?คุณบ้าไปแล้วเหรอ "

“ฮ่าฮ่าๆ นั่นนะสิ แต่ก็…”ฟางจ้งจิ่งพูดอย่างติดตลก“ถ้าตอนนี้เว่ยจงยี่ตาย เรื่องการรับสมัครลูกเขยก็ไม่มีอีก หลังจากที่เขาเสียชีวิต ตำแหน่งเจ้าบ้านก็จะส่งต่อให้คุณ ที่เป็นลูกชายคนเดียวของเขา”

"เมื่อถึงตอนนั้น ในเทือกเขามังกรคุณใหญ่ที่สุด คุณขายให้เรา รับเงินแล้วจากไป และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เราได้เทือกเขา ก็สามารถทำเหมืองเท่าที่ต้องการ ต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์"

คำพูดเหล่านี้ พูดตรงใจของเว่ยเหวินเสียงมาก

เขาอยากได้มาก

อยากได้เงินมากมาย ออกจากพื้นที่ชนบทอันห่างไกลนี้ แล้วไปใช้ชีวิตในเมืองหลวง

เงิน เขาต้องการเงิน!

“ไม่ได้” เว่ยเหวินเสียงส่ายหัวซ้ำๆ“นั่นเป็นพ่อของผม ผมทำแบบนี้ไม่ได้ นอกจากนี้ การฆ่าคนถือเป็นการทำผิดกฎหมาย ถ้าผมฆ่าคน จะถูกจับกุมและถูกประหารชีวิตอย่างแน่นอน ผมจะได้ดำรงตำแหน่งเจ้าบ้านได้อย่างไร?วิธีนี้โง่เกินไปแล้ว”

ฟางจ้งจิ่งหัวเราะ

เขาเอนตัวเข้าไปที่หูของเว่ยเหวินเสียงและกระซิบว่า“ถ้าคนไม่ใช่คุณเป็นคนฆ่า ก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?” หมายความว่ายังไง?

เว่ยเหวินเสียงมองไปที่ฟางจ้งจิ่งด้วยความสงสัย

ฟางจ้งจิ่งตบไหล่ของเว่ยเหวินเสียงเบาๆ“คุณลองไตร่ตรองดู เรายังมีธุระต้องทำ ขอตัวไปก่อนนะ”

ต่อมา ฟางจ้งจิ่งออกจากห้องในบาร์พร้อมกับกลุ่มพันธมิตรนักธุรกิจที่เหลือ ปล่อยให้เว่ยเหวินเสียงนั่งอยู่ในห้องคนเดียว โดยคิดทบทวนสิ่งที่ฟางจ้งจิ่งพูดก่อนหน้านี้

หมายความว่าอย่างไรกันแน่?