จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 146

บทที่ 146 แค่สองร้อยล้านเท่านั้นเอง

เพื่อซื้อสร้อยคอเส้นหนึ่ง?

หมอนี่ไม่บ้าก็ต้องรวยเป็นมหาเศรษฐี

ปู้รั่วเฉินพูดไม่ออกแล้ว เขาคิดว่าฐานะเขาคงจะทำให้อีกฝ่ายตกใจล่าถอยเอง สุดท้ายโดนอีกฝ่ายใช้เงินฟาดหัวเอาสองครั้งซ้อน นี่เป็นครั้งแรกที่โดนคนเหยียดหยาม

เขากัดฟันพูด “ดี ดีมาก สองร้อยล้านใช่ไหม? ฉันยอม ไม่ตามละ!”

“แต่ไอ้บ้าอย่างแกอย่าคิดจะเพิ่มราคาแล้วหนีนะ”

“สองร้อยล้าน แกคิดว่าเป็นเศษกระดาษ จะหยิบออกมาเมื่อไหร่ก็ได้หรือไง? วันนี้ฉันจะดูสิว่า แกมีเงินมากขนาดนั้นจริงไหม”

“ถ้าแกไม่มีเงินสองร้อยล้าน วันนี้อย่าคิดจะเหยียบเท้าก้าวออกจากหน้าประตูนี้เลย!”

บรรยากาศเริ่มเย็นยะเยือกขึ้นถึงจุดแข็ง

ติงเมิ่งเหยนมือเท้าเย็นเฉียบ โกรธกับพฤติกรรมบ้าโง่ของเจียงชื่อเอามากๆ และยิ่งเป็นห่วงเขามากขึ้นด้วย

ทำให้ปู้รั่วเฉินไม่พอใจ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ

ถึงตายนะ!

เห็นคนกลุ่มใหญ่ยืนกันประตูทางออกไว้ พวกนั้นเป็นลูกน้องของปู้รั่วเฉินทั้งหมด วันนี้ถ้าเจียงชื่อไม่มีเงินสองร้อยล้าน อย่าคิดจะได้ออกไปจากที่นี่เลย

ซุนจวิ้นเฟิงหัวเราะพลางว่า “คุณหนูติง คุณไปกันผมก่อนเถอะ เจ้าบ้านี่หมดทางช่วยแล้ว ให้เขาขายหน้าที่นี่ไปคนเดียวเถอะ”

ติงเมิ่งเหยนถลึงตาใส่เขา ไม่ได้พูดอะไร

ตอนนี้เอง พิธีกรยิ้มพูดกับเจียงชื่อว่า “คุณผู้ชายท่านนี้ คุณประมูลสร้อยคอหยกนี้ด้วยราคาสองร้อยล้าน ตอนนี้ขอคุณชำระเงินด้วยครับ”

สายตาทุกคนมุ่งมาที่เขาทันที

เจียงชื่อขมวดคิ้ว พูดอย่างเสียใจว่า “ราคาสองร้อยล้านนี่เปลี่ยนไม่ได้แล้วเหรอ?”