จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 145

บทที่ 145 ผมตาม!

การยกมือในสถานการณ์แบบนี้ เท่ากับจะเพิ่มราคา!

ราคาตอนนี้คือสิบห้าล้าน จะเพิ่มราคา อย่างน้อยก็ต้องสิบห้าล้านห้าแสนแล้ว เจียงชื่อจะเอาจากไหนมา?

แน่นอน ซุนจวิ้นเฟิงไม่ได้แคร์ว่าเจียงชื่อจะไม่มีเงินจ่าย

ที่เขากลัวคือจะโดนปู้รั่วเฉินเข้าใจผิดว่าตัวเองเป็นพวกเดียวกับเจียงชื่อ ถึงเวลานั้นเห็นตัวเขาเป็นศัตรูขึ้นมา แย่หนักละงานนี้

ดังนั้นเขาเลยรีบให้เจียงชื่อเอามือลง

แต่ไม่ทันแล้ว

พิธีกรเห็นมือเจียงชื่อ หลังจากตกใจชั่วขณะ ก็ยิ้มถามว่า “คุณผู้ชายท่านนี้ จะเพิ่มราคาหรือครับ?”

“ใช่”

“งั้นคุณจะเพิ่มเป็น?”

“ยี่สิบล้าน”

ยี่สิบล้าน?!

เจียงชื่อกลับทำเหมือนปู้รั่วเฉิน อ้าปากพูดก็เพิ่มไปห้าล้านเลย ไม่เห็นเงินอยู่ในสายตาเลยสักนิด

ติงเมิ่งเหยนที่อยู่ข้างๆตกใจมาก “เจียงชื่อ อย่าทำเล่นไปนะ นายมีเงินมากขนาดนั้นที่ไหนกัน? ถึงเวลาเอาเงินมาไม่ได้จะทำยังไง?”

ซุนจวิ้นเฟิงยิ้มเย็นบอก “เอาเงินมาไม่ได้ ก็โดนกักตัวโดนชกเท่านั้นแหละ จะทำยังไง?”

พิธีกรยิ้มบอก “คุณผู้ชายท่านนี้เพิ่มราคายี่สิบล้าน มีใครจะเพิ่มอีกไหมครับ?”

ชิ้งชิ้งชิ้ง สายตาทั้งหมดพุ่งไปที่ปู้รั่วเฉิน

นอกจากปู้รั่วเฉินแล้ว ไม่มีทางมีคนเพิ่มราคาอีก

แต่พูดตามตรงนะ ถึงปู้รั่วเฉินจะมีเงิน แต่เขาไม่ใช้กันแบบนี้ ยี่สิบล้านนะ เงินสดๆทั้งนั้น บอกใช้ก็ใช้เลย?

ครั้งนี้เขาออกมาเที่ยวเล่น พกเงินมาแค่ยี่สิบห้าล้านเท่านั้น

เขากัดฟัน ยกมือบอก “ยี่สิบเอ็ดล้าน”

เขาเพิ่มไปอีกหนึ่งล้าน

ยังไม่รอพิธีกรถามต่อว่าใครจะเพิ่มราคาไหม ทางด้านเจียงชื่อยกมือพูดทันทีว่า “ห้าสิบล้าน”

“ไอ้บ้า!!!”

ซุนจวิ้นเฟิงเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ มองเจียงชื่ออย่างอ่อนแรง