จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 144

บทที่ 144 พูดง่ายๆ

ปู้รั่วเฉินไม่คิดไว้หน้าซุนจวิ้นเฟิง เขาคิดจะบอกราคาครั้งเดียวกดอีกฝ่ายให้ตายเลย

ซุนจวิ้นเฟิงยิ้มเศร้า ดูท่าปู้รั่วเฉินจะต้องการสร้อยคอนี้จริงๆ แย่งไม่ได้แล้ว

ที่จริงซุนจวิ้นเฟิงเอาเก้าล้านออกมาก็เต็มกลืนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นสิบห้าล้านเหรอ? เขาไม่มีหรอก

ต่อให้เอาออกมาได้ นายปู้รั่วเฉินนั่นยกราคาขึ้นไปแบบพูดง่ายๆเลย เขาไม่มีทางชนะเลย

สุดท้าย ซุนจวิ้นเฟิงส่ายหัวพลางว่า “ไม่ตามแล้ว”

ทุกคนเบ้ปาก เบนสายตาไปทางอื่น

ผลลัพธ์นี้ทุกคนคาดเดากันได้อยู่แล้ว

ซุนจวิ้นเฟิงขอโทษพลางว่า “คุณหนูติง ขอโทษจริงๆ ของที่คุณชายสามตระกูลปู้ต้องการ อย่าว่าแต่ผมเลย ใครแย่งก็ไม่ได้ วันนี้คงเอาสร้อยคอมาไม่ได้แล้ว ทำให้คุณผิดหวังแล้วล่ะ”

ติงเมิ่งเหยนมองน

เดิมเธอก็ไม่คิดให้ซุนจวิ้นเฟิงซื้อให้ มีอะไรน่าผิดหวังกัน?

ที่จริงแล้ว แค่ซุนจวิ้นเฟิงผิดหวังเองนั่นล่ะ

คำพูดของเขาเมื่อกี้ เป็นไปได้อย่างมากที่จะเยินยอปู้รั่วเฉิน ทำให้ความพ่ายแพ้ของตัวเองดูน่าสงสารมากขึ้น เพราะแพ้ให้ปู้รั่วเฉินมันไม่ขายหน้าหรอก

พิธีกรบนเวทียังเร่งถามว่ามีใครจะเพิ่มราคาอีกไหม ถ้าไม่มี สร้อยคอหยกนี่จะตกเป็นของปู้รั่วเฉินทันที

ติงเมิ่งเหยนมองสร้อยคอหยกนั่นพลางถอนหายใจยาว

ต่อให้ชอบแค่ไหน ไม่มีเงินก็ไม่มีทางได้มาหรอก

ทำได้แค่ดูเท่านั้น