จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1475

มีทั้งคนที่ดีใจและเสียใจ คืนนี้คนที่พ่ายแพ้ที่สุดคือตระกูลถาน!

ถานหย่งเซิ่งนั่งบนโซฟา สูบบุหรี่มวนแล้วมวนเล่า ก็ยังดับความโกรธแค้นในใจใม่ได้ ถึงขนาดอยากถือดาบออกไปฟันคันตามท้องถนน

“สารเลว สารเลว ไอ้สารเลว”

เขาด่าซ้ำไปซ้ำมา ความโกรธแค้นที่มีต่อเจียงชื่อ จวินเซียน และตระกูลจ้าวถึงจุดสูงสุด

ถานหย่งเซิ่งรู้ ที่ตระกูลจ้าวพลิกสถานการณ์ร้ายกลายเป็นดีได้ จวินเซียนแปรเปลี่ยนจากคนอัปลักษณ์เป็นสาวสวยอย่างมหัศจรรย์ ต้องเป็นฝีมือเจียงชื่อแน่ๆ

ก่อนหน้านี้ที่เจียงชื่อออกจากเมืองหลวง เพราะไปหายาวิเศษ

“เจียงชื่อนะเจียงชื่อ แกนี่มันจริงๆเลย”

“แผลเป็นเป็น10กว่าปี แกยังมีวิธีทำให้เธอหาย กลับไปสวยเหมือนเก่า”

“นับถือจริงๆ”

“ดูเหมือนฉันประมาทเกินไป ประเมินแกต่ำไป”

อีกด้านหนึ่ง ถานกั๋วต้งก็โมโหเงียบๆ เดิมทีชัยชนะอยู่ในกำมือแล้วแท้ๆ สุดท้ายเป็ดที่อยู่ในกำมือก็บินจากไป จะไม่ให้โมโหได้ยังไง？

เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าเจียงชื่อสามารถรักษษแผลเป็นบนหน้าจวินเซียนให้หายได้

ถานกั๋วต้งพูด：“คุณปู่ ปล่อยให้พวกเขากลับสู่ความจริงจริงๆเหรอ？จวินเซียนเป็นสาวอัปลักษณ์ เราปล่อยข่าวออกไปต่อ เปิดโปงพวกเขา!”

“มีประโยชน์เหรอ？”ถานหย่งเซิ่งหันมอง พลางพูด：“ผู้ชมเชื่อแค่สิ่งที่เห็นตรงหน้า ตอนนี้แกบอกว่าจวินเซียนเป็นคนอัปลักษณ์ มีใครเชื่อ？แกฝืนต่อไป มีแต่จะทำให้ฦงชนขุ่นมัว ทำให้ตระกูลถานตกเป็นเป้า”

ถานกั๋วต้งรู้สึกไม่ยินยอม

“หรือจะปล่อยให้พวกเขากลับขาวกลายเป็นดำ？”

ถานหย่งเซิ่งถอนหายใจ“วินาทีที่จวินเซียนถอดผ้าคลุมออก พวกเราก็แพ้แล้ว กั๋วต้งเอ๋ย แกเปิดโทรศัพท์ดูข่าวล่าสุดสิ”