จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1476

ขณะถานหย่งเซิ่งเศร้าโศก และเสียใจภายหลัง พ่อบ้านชราเดินเข้ามาด้วยความเร่งรีบ แล้วกระซิบไปที่ใบหูของถานหย่งเซิ่งสองสามคำ

ถานหย่งเซิ่งสายตาเปลี่ยนไปทันที

“ดึกขนาดนี้แล้ว เธอมาทำไม？”

“มาหัวเราะเยาะตระกูลถานหรือไง？”

พ่อบ้านชราถาม：“งั้นนายท่าน ผมจะออกไปบอกว่านายท่านหลับแล้ว ให้เธอค่อยมาพรุ่งนี้？”

ถานหย่งเซิ่งหรี่ตาลง

“เดี๋ยวก่อน ผู้หญิงคนนั้นคงไม่เบื่อขนาดมาหัวเราะเยาะฉันถึงที่”

“แถมเวลานี้ ฉันนอนหลับงั้นเหรอ？ใครจะเชื่อ？”

“บอกให้เธอเข้ามา ฉันอยากรู้เหมือนกัน ผู้หญิงคนนั้นดึกดื่นไม่รู้จักหลับจักนอน มาที่นี่ทำไม”

พ่อบ้านชราพยักหน้า“ทราบแล้วครับ นายท่าน ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

ไม่นานนัก ผู้หญิงในชุดกระโปรงยาวสีแดงเดินตามพ่อบ้านชราเข้ามา

ถานหย่งเซิ่งจงใจฝืนยิ้มออกมา แล้วถามขึ้น：“แขกคนสำคัญจริงๆ ดึกดื่นขนาดนี้ ไม่ทราบว่าคุณมาตระกูลถานด้วยเรื่องอะไร？”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเบาๆ แล้วพูดขึ้น：“ฉันมาหาคุณ เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดภายในใจของคุณ”

“ความเจ็บปวดภายในใจ？”ถานหย่งเซิ่งนึกขัน“ฉันมีความเจ็บปวดภายในใจอะไร ทำไมตัวฉันเองไม่รู้？”

“ไม่รู้จริงๆเหรอ？”

“ไม่รู้จริงๆ”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะคิกๆ“ท่านถาน ความเจ็บปวดภายในใจมีแค่สองคำ”

“หือ？สองคำไหน？”

“เจียงชื่อ”

บูม!!!

ถานหย่งเซิ่งเหมือนถูกฟ้าผ่า รอยยิ้มบนใบหน้าหายไปทันที หรือผู้หญิงคนนั้นมาดึกๆดื่นๆเพื่อเย้ยหยันเขาจริงๆ？