จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1496

ข้างๆแม่น้ำที่ไหลเอื่อย ร่างที่อ้างว้างเดินไปช้าๆ

เหวินหยุนจือ เดินไปช้าๆริมแม่น้ำ

เธอเสียใจ สิ้นหวัง

เธอที่ใสซื่อไร้เดียงสา ยังไปหลงเชื่อว่าในโลกนี้ยังมีความรัก จนกระทั่งเมื่อเธอเห็นความชั่วร้ายของเจียงจงจื้อ เธอก็รู้ว่าทุกอย่างจอมปลอม

“ปลอม ทุกอย่างเป็นของปลอม!”

เหวินหยุนจือร้องไห้อย่างขมขื่น

ออกจากบ้านตัวเปล่า ถูกความรักหักหลัง เธอเริ่มชดใช้กรรมการตัดสินใจของเธอเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว

เธอเดินไปที่แม่น้ำ และมองดูแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว และความสิ้นหวังในใจของเธอก็เพิ่มขึ้นไปอีก

เธอมีความรู้สึกว่า

รู้สึกว่าแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกำลังโบกมือมาหาเธอ ต้องการพาเธอไปจากโลกที่น่าขยะแขยงนี้ไป

มาเถอะ~~

ไปกับผมเถอะ~~

แม่น้ำตะโกนใส่เหวินหยุนจืออย่างต่อเนื่อง ล่อเธอเดินเข้าไปแม่น้ำเรื่อยๆ

เหวินหยุนจือเสียสติ เธอรู้สึกเจ็บปวดมาก บางที มีเพียงความตายเท่านั้นที่สามารถนำความสงบสุขและความสวยงามให้เธอ แทนที่จะต้องอยู่อย่างเจ็บปวด ตายอย่างมีความสุขดีกว่า!

เธอเดินต่อไปที่ส่วนลึกของแม่น้ำ

แม่น้ำเริ่มไหลเชี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ หากเธอเดินเข้าไปอีก ร่างกายที่อ่อนแอของเหวินหยุนจือจะต้องถูกน้ำซัดไปอย่างแน่นอน และสิ่งที่รอเธออยู่ก็คือความตาย

ผู้หญิงที่หมดหนทางคนนี้ เลือกจุดจบที่ไม่มีทางเลือกอื่นนี้

ในขณะนั้น ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง

“หยุนจือ!”

"น้องสะใภ้!"

มันคือเจียงลี่ เธอรีบวิ่งออกมาจากรถ วิ่งไปที่เหวินหยุนจือ คว้าแขนของเหวินหยุนจือไว้แล้วตะโกนเสียงดัง"นี่คุณกำลังทำอะไรของคุณเนี่ย?บ้าไปแล้วเหรอ?"

ทันทีที่เธอเห็นเจียงลี่ เหวินหยุนจือก็ไม่สามารถซ่อนความทุกข์ในใจของเธอได้อีก และร้องไห้ออกมาทันที

เธอทนรับความทุกข์มามากแล้ว

เธอกอดเจียงลี่ไว้ และร้องไห้อย่างขมขื่น“จงจื้อไม่เอาฉันแล้ว เขาไม่เคยรักฉันเลย!”

เจียงลี่ถอนหายใจ ตบหลังเหวินหยุนจือเบาๆและกล่าวว่า"เจียงจงจื้อถูกอำนาจปิดบังตาแล้ว เขาไม่เพียงแต่ไม่เอาคุณ แต่ยังหาคนมาลอบสังหารฉันด้วย สิ่งที่เขาต้องการคืออำนาจของตระกูลเจียงเท่านั้น คุณกับฉันเป็นก้อนหินขวางทางของเขา”

“เอาล่ะ ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับคุยกัน ขึ้นฝั่งไปกับฉันก่อน”

ภายใต้การลากของเจียงลี่ เหวินหยุนจือจึงเดินขึ้นไปที่ฝั่ง

เธอปาดน้ำตาแล้วพูดว่า“ฉันสูญเสียสามีและหน้าที่การงานไป ฉันไม่เหลืออะไรเลย พี่ลี่ ฉันควรทำอย่างไร?”

ทำอย่างไร?

เจียงลี่กล่าวอย่างเย็นชา"ต้องแก้แค้นสิ!เราจะไม่ยอมอยู่เฉย ให้เจียงจงจื้อทำอะไรตามใจ"

“ว่าแต่ เราจะทำอะไรเขาได้หรือ?”

“เขาวางแผนใส่ร้ายคุณในข้อหามีชู้ แล้วส่งคนมาลอบสังหารฉัน สองข้อหานี้ก็เพียงพอแล้วที่จะส่งเขาเข้าไปอยู่ในคุกหลายปี”