จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1497

บริษัทเจียงโจวกรุ๊ป สำนักงานชั้นบนสุด

เจียงจงจื้อยืนอยู่ตรงหน้ากระจกบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน มองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง เขาอดไม่ได้ที่จะพูดบทกลอน"ภูเขาไท่ซานเป็นอย่างไร? ทิวทัศน์ในเขาฉีหลู่ยังคงเขียวขจีไม่มีสิ้นสุด ต้องขึ้นไปยอดเขาไท่ซาน มองดูฝูงเทือกเขาที่อยู่ตรงหน้าไท่ซาน มันดูเล็กมาก

ในขณะนี้ เขามีความรู้สึก'ต่อหน้าภูเขาไท่ซาน ภูเขาทั้งหมดนั้นเล็กมาก'

เขารู้สึกว่าเขากำลังยืนอยู่บนจุดสูงสุด และทุกคนก็ยอมคุกเข่าลงต่อหน้าเขา เดิมที ตอนที่เขาเข้ารับตำแหน่งผู้นำตระกูล เขาคิดว่าเขาจะทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ แต่ผู้หญิงอีกสองคนก็มาแบ่งอำนาจของเขาไป

ดังนั้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่พอใจมาก

ตอนนี้ดีแล้ว ผู้หญิงที่สมควรตายสองคนนี้ได้รับการกำจัดแล้ว ต่อไปเรื่องทั้งหมดในตระกูลเจียงก็ต้องฟังเขาคนเดียว

เผด็จการ!

เขาบอกไปซ้าย ไม่มีใครกล้าไปขวา เขาบอกไปข้างหน้า ก็ไม่มีใครกล้าไปข้างหลัง นี่คือความสุขที่อำนาจนำมาให้

"ป่าสัตว์ ซีรีย์ V ต่อจากนี้ไปจะเป็นของผมทั้งหมด"

“ตระกูลถาน ตระกูลจ้าวอะไรนั่น ต่อไปจะไม่อยู่ในสายตาผมเลย!”

ขณะที่เจียงจงจื้อกำลังคิดเกี่ยวกับอนาคตที่สดใสของเขา ก็มีเสียงกริ่งของประตูดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เร่งให้เขาเปิดประตู

หืม?

เจียงจงจื้อหันไปมองทางประตูอย่างอารมณ์เสีย

ที่นี่คือบริษัทเจียงโจวกรุ๊ป มันคืออาณาเขตของเขา ผู้หญิงสองคนนั้นถูกกำจัดแล้ว ที่นี่ ทุกอย่างต้องฟังเขา ใครกล้ามากดกริ่งแบบนี้อีก?

“ใครกล้าดีขนาดนี้!” เจียงจงจื้อพูดกับเลขาฯ “ไปดูซิว่าเป็นใคร เดี๋ยวเหอะ”

เลขาก็วิ่งไป เหลือบมองแล้ววิ่งกลับมา

"คือตำรวจ"

"ตำรวจ?"

“อืม ตำรวจเยอะมาก”

เจียงจงจื้อตกตะลึง เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มใหญ่มาหาเขาทำไม?หรือเป็นเพราะคดีของเหวินหยุนจือ? ไม่ใช่สิ ควรเป็นคนในศาลสิที่มา

“เปิดประตูไปดูหน่อย”

เจียงจงจื้อตื่นตระหนกเล็กน้อย และ"ความหยิ่งผยอง"ก่อนหน้านี้ก็ถูกยับยั้งในขณะนี้

ประตูเปิดออก

สวี่จุ้นเดินเข้ามาพร้อมกับคนของเขา และพูดกับเจียงจงจื้อ"คุณคือเจียงจงจื้อ ประธานบริษัทเจียงโจวกรุ๊ปใช่ไหม?"

"ใช่"

เจียงจงจื้อเหลือบมองสวี่จุ้น รู้จัก รู้ว่าเขาเป็นรองผู้อำนวยการของสถานีตำรวจ

คำถามคือ สวี่จุ้นมาทำอะไรที่นี่?

ได้ยินสวี่จุ้นพูดว่า "เจียงจงจื้อ ตอนนี้ผมสงสัยว่าคุณใส่ร้ายเหวินหยุนจือ และเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรม รบกวนไปสถานีตำรวจกับเราหน่อย"

“ใส่ร้ายป้ายสี?คดีฆาตกรรม?” เจียงจงจื้อกล่าวด้วยรอยยิ้ม“รองผู้อำนวยการสวี่ ผมคิดว่าคุณต้องเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมเป็นพลเมืองดีที่ทำตามกฎบ้านเมือง ผมจะทำสิ่งผิดกฎหมายเช่นนี้ได้อย่างไร?”

สวี่จุ้นหยิบหมายจับออกมา“นี่คือหมายจับ จะไปเองหรือจะให้พวกเราลงมือ?”