จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1498

ในความคิดของเจียงจงจื้อ อาชญากรรมประเภทนี้ไม่ได้ถือว่าร้ายแรงมากนัก เข้าไปประมาณครึ่งปีก็ออกมาได้แบล้ว

แต่ทุกอย่างจะง่ายเหมือนที่เขาคิดได้อย่างไร?

สวี่จุ้นพยักหน้า"ยอมรับก็ดีแล้ว งั้นเรามาพูดถึงคดีที่สองเถอะ เกี่ยวกับการลอบสังหารเจียงลี่"

เจียงจงจื้อกล่าวทันทีว่า"การลอบสังหารพี่สาวของผมนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผมเลยนะ!"

เขารู้ดีว่าอะไรควรยอมรับ อะไรไม่ควรยอมรับ

ถ้าเขายอมรับคดีฆาตกรรมนี้ เช่นนั้นการลงโทษก็จะร้ายแรงแล้ว คงต้องถูกขังแปดถึงสิบปีจึงจะได้ออกมา

อีกอย่างเจียงจงจื้อเข้าใจวังถงดี

ด้วยนิสัยของวังถง เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสารภาพผิด เขาไม่เหมือนหยวนหยางกับฮวาเจ้าเหนียนไอ้ขี้ขลาดสองคนนั่น วังถงเป็นคนที่โหดเหี้ยมมาก

ตามที่เขาคาดไว้ไม่ผิด วังถงเป็นคนที่ดื้อด้านจริงๆ และไม่เปิดเผยคำใดๆต่อตำรวจเลย

สอบสวนอยู่นานก็ไม่ยอมตอบ

วังถงที่แม้แต่ตายยังไม่กลัว ไม่แคร์เลย ในสายงานของเขา ในวันที่เขาถูกจับได้ก็เตรียมพร้อมที่จะถูกยิงแล้ว

เพราะท้ายที่สุดแล้ว วังถงและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขานั้นมีหลายชีวิตอยู่ในมือ

ยอมรับหรือไม่ยอมแล้วไง?

อย่างมากก็แค่ตาย!

สำหรับอาชญากรเช่นนี้ ตำรวจก็ปวดหัวเหมือนกัน เพราะไม่สามารถได้รับข้อมูลที่ถูกต้องจากปากของพวกเขาได้เลย

สวี่จุ้นถามเจียงจงจื้อไปหลายคำถาม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบใดๆ

สิ่งเดียวที่แน่นอนในตอนนี้คือ คนที่ลอบสังหารเจียงลี่ ก็คือผู้ใต้บังคับบัญชาของวังถง และวังถงก็เป็นทนายความส่วนตัวของเจียงจงจื้อจริงๆ การตายของเจียงลี่จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อเจียงจงจื้อ

เบาะแสทั้งหมดชี้ไปที่เจียงจงจื้อ ปัญหาคือ ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด!

ตราบใดที่วังถงไม่ยอมรับ เช่นนั้นเจียงจงจื้อก็ไม่กลัวอะไรเลย

ในท้ายที่สุด สวี่จุ้นต้องหยุดการสอบปากคำไปก่อน

เขาเดินออกจากห้องสอบสวน ไปพบเจียงชื่อ ส่ายหัวและกล่าวว่า"เจียงจงจื้อคนนี้รู้ว่าวังถงไม่พูด ดังนั้น เขาจึงปฏิเสธที่จะยอมรับด้วย ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เราไม่สามารถลงโทษเขาได้เลย น่าโมโหจริงๆ!"

หมายความว่า ถ้าต้องการตัดสินโทษของเจียงจงจื้อ ต้องทำให้วังถงยอมเปิดปากยอมรับ

เจียงชื่อหรี่ตาลง และพูดสองสามคำกับสวี่จุ้น หลังจากได้ยินเช่นนี้ สวี่จุ้นก็เบิกตากว้าง รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

“เทพแห่งสงคราม ท่านจะทำเช่นนี้จริงๆหรือ?”

"อืม"

“แต่ แบบนี้ท่านจะตกอยู่ในอันตรายนะ”

“ถ้าแค่นี้ก็ทำไม่ได้ ผมก็ไม่คู่ควรกับฉายาเทพเจ้าแห่งสงครามชูร่าแล้ว”

ในท้ายที่สุด สวี่จุ้นก็เห็นด้วยกับข้อเสนอของเจียงชื่อ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ตำรวจก็สอบปากคำวังถงอีกครั้ง คราวนี้ แตกต่างจากก่อนหน้านี้ พวกเขาขังวังถงเข้าไปในห้องเล็กๆ และถอดกุญแจมือและกุญแจเท้าของเขา