จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 150

บทที่ 150 ยากจะหนีตายไปได้

ติงเมิ่งเหยนถอดเสื้อนอกออก โยนตัวทิ้งลงเตียงอ่อนนุ่ม

“อ๊า—สบายจังเลย เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ในที่สุดก็ได้พักผ่อนซะที”

เจียงชื่อไม่รีบร้อนนอนลง แต่กลับเดินดูในห้องไปเรื่อย โดยเฉพาะตามมุมต่างๆ เครื่องป้องกันระเบิด ปุ่มเปิด ห้องน้ำพวกนี้ เขาตรวจตราอย่างละเอียดเป็นพิเศษ

“นายหาอะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไร ดูไปเรื่อยๆน่ะ”

ระหว่างพูด เจียงชื่อพุ่งสายตาไปที่ปุ่มใต้ทีวี

เขาย่อตัวลงไปตรวจดูอย่างละเอียด

ปุ่มนี้พุ่งไปที่เตียงพอดี ดูแล้วเหมือนไม่มีปัญหาอะไร แต่เจียงชื่อกลับเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ในด้านซ้ายบนของปุ่มนี้ มีช่องเล็กประมาณเล็บซ่อนอยู่

มองดูแล้วชิ้นนั้นมันขยับได้

เจียงชื่อหยิบแปรงสีฟันขึ้นมาดูพลางหัวเราะออกมา

“นายทำอะไรน่ะ? เอาแปรงสีฟันไปเสียบช่องไฟ มันอันตรายมากนะ เดี๋ยวไฟดูดหรอก!”

ระหว่างพูด มีเสียงเคาะหน้าประตูดังขึ้น

ก๊อกก๊อกก๊อก ก๊อกก๊อกก๊อก

เจียงชื่อเดินไปถามที่หน้าประตู “ใคร?”

“พนักงานครับ มาส่งรูมเซอร์วิสครับ”

เจียงชื่อเปิดประตูออก เห็นพนักงานคนหนึ่งถือถาดมายืนอยู่หน้าห้อง ในถาดวางโจ๊กไว้สองชาม ผักเครื่องเคียงเล็กน้อย

พนักงานยิ้มบอกว่า “คุณผู้ชายที่มากับพวกคุณนึกขึ้นได้ว่าทั้งสองท่านยังไม่ได้ทานอาหารค่ำ เลยสั่งภัตตาคารที่ชั้นหนึ่งเป็นรูมเซอร์วิสโจ๊กสองชามและผักเครื่องเคียงเล็กน้อย ให้ผมมาส่งครับ”

เจียงชื่อสำรวจมองพนักงาน พลางถาม “นายบอกว่า...ชั้นหนึ่งมีภัตตาคาร?”

“ครับ อยู่ด้านซ้ายชั้นหนึ่ง เลี้ยวเข้าไปก็ถึงแล้ว ภัตตาคารของโรงแรมเรามีโปรโมชั่นอาหารเช้าฟรีนะครับ”

“โอเค ผมรู้ละ”