จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1527

ในวิลล่าของตระกูลถาน ชายชราและชายหนุ่ม ทั้งสองคนนั่งดื่มชาด้วยกัน

บนใบหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจ ต่างก็ระวังอีกฝ่าย ฉากแบบนี้ต้องใช้ 'ทักษะการแสดง' คนธรรมดาทำไม่ได้แบบนี้

ถานหย่งเซิ่งดื่มชาไปหนึ่งคำ และพูดอย่างกังวลว่า"เจียงชื่อได้ร่วมมือกับตระกูลจ้าวและตระกูลเจียงแล้ว ตอนนี้ พวกเขาทั้งสามฝ่ายร่วมมือกันมาโจมตีเรา เห้อ ตระกูลถาน อันตรายมาก!"

ถานกั๋วต้งตบหน้าอกของเขาและพูดว่า"คุณปู่ มีอะไรให้ต้องกังวล?ไอ้พวกหัวมังกุท้ายมังกรพวกนี้ แม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลถานของเราอย่างแน่นอน ต้องรู้ว่า ความมั่งคั่งของตระกูลถานในเมืองหลวงนั้น เป็นที่หนึ่งเชียวนะ!"

“ถึงเป็นแบบนี้ แต่ไม่ระวังก็ไม่ได้นะ”ถานหย่งเซิ่งมองไปที่ถานกั๋วต้งอย่างมีความหมาย ทันใดนั้น เขาก็ได้พูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ถานกั๋วต้งขนลุกซู่

เขาพูดว่า"กั๋วต้ง หลายคนบอกว่าเฉิงยี่ไม่ได้ตาย แต่ถูกปู่ขังไว้ แกรู้เรื่องนี้ไหม?"

ใบหน้าของถานกั๋วต้นซีดเซียวในทันใด

สิ่งนี้หมายความว่า?

ยอมรับเหรอ?

เขากลืนน้ำลายและลุกขึ้นยืน ตะโกนด้วยความโกรธ“ไอ้สารเลวคนไหนที่กล้าปล่อยข่าวลือแบบนี้? คุณปู่ บอกผมมา ผมจะฆ่ามัน!”

“นั่งลง นั่งลง ปู่ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น”ถานหย่งเซิ่งหรี่ตาลงและพูดด้วยรอยยิ้ม“ข่าวลือแบบนี้มีมาตลอด ผมไม่ต้องการให้แกไปฆ่าผู้ที่ปล่อยข่าวลือ แต่จะใช้ข่าวลือนี้ ฆ่าเจียงชื่อ”

"หา?"

ถานกั๋วต้งตกตะลึง

เขามองไปที่ถานหย่งเซิ่งด้วยความสงสัย และไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร เจตนาคืออะไร

ถานหย่งเซิ่งกล่าวต่อ"กั๋วต้ง คุณรู้จักกลยุทธ์ทนทุกข์กายไหม?"

“รู้ว่า อุยกายยอมเสียสละร่างกายให้จิวยี่โบย แสร้งทำเป็นยอมสวามิภักดิ์ต่อโจโฉ เพื่อให้จิวยี่และจูกัดเหลียงใช้ไฟทำลายกองทัพเรือของโจโฉในคราวศึกเซ็กเพ็ก”

“อืม กั๋วต้ง ปู่อยากเล่นกลยุทธ์ทนทุกข์กายกับแก”

“เล่นยังไงหรือ?”

“ง่ายมาก กั๋วต้ง แกไปที่เจียงชื่อและแสร้งทำเป็นยอมจำนน เหตุผลในการยอมจำนนก็คือข่าวลือนั้น ข่าวลือที่พ่อของแกถูกผมขังไว้”

ฝ่ามือของถานกั๋วต้งเต็มไปด้วยเหงื่อ

ถานหย่งเซิ่งจะทำอะไรกันแน่?

อันที่จริง ถานกั๋วต้งคิดแบบนั้นจริงๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่เขาทำงานให้กับถานหย่งเซิ่ง เพราะเขาถือว่า'ข่าวลือ'นี้มีอยู่จริง

หรือว่าถานหย่งเซิ่งดูออกงั้นหรือ?

ถานกั๋วต้งขมวดคิ้วและพูดว่า"คุณปู่ ผมยังไม่เข้าใจ ท่านหมายความว่าอย่างไรกันแน่?"

“ยังไม่เข้าใจอีกหรือ?”ถานหย่งเซิ่งหัวเราะ“ปู่ต้องการให้คุณเล่นกลยุทธ์ทนทุกข์กาย  แสร้งทำเป็นยอมจำนนต่อเจียงชื่อ ตอบตกลงกับเจียงชื่อที่จะเป็นสายลับของเขา และขโมยข้อมูลจากผม แต่จริงๆแล้วแกคือสายลับของปู่ ไปขโมยข้อมูลและเทคนิคจากเจียงชื่อ กั๋วต้ง ปู่ต้องการให้แกเป็นสายลับสองหน้า!”

ถานกั๋วต้งกลืนน้ำลายโดยตรง แอบคิดในใจ ไอ้จิ้งจอกเฒ่านี่มีเจ้าเล่ห์จริงๆ แม้แต่กลอุบายของสายลับสองหน้าก็เอามาใช้

สิ่งที่สำคัญคือ เหตุผลคือ'ข่าวลือ'นั้น

หลังจากหยุดไปชั่วคราว เขาก็พูดต่อ“อีกอย่าง เอาถานกั๋วต้งออกไปก็ดี จะได้ไม่ต้องมาที่ห้องหนังสือของผม ถ้าเผลอปล่อยให้เขาพบคนบ้านั่น ทุกอย่างก็จบแล้ว”

พ่อบ้านชรายิ้ม และนับถือในกลยุทธ์ของถานหย่งเซิ่ง

“แต่ว่า คุณท่านครับ ผมก็ยังไม่เข้าเจตนาของท่าน”

“ให้คุณชายแสร้งทำเป็นยอมจำนนต่อเจียงชื่อ แม้ว่าคุณชายจะไม่ร่วมมือกับเจียงชื่อ แต่ทั้งคุณชายและเจียงชื่อต้องการจะกำจัดเรานะ หากคุณชายแอบให้ข้อมูล

สำคัญบางอย่างกับเจียงชื่อแล้ว เราก็ควบคุมอะไรไม่ได้เลย"

ถานหย่งเซิ่งกล่าว"เรื่องนี้ผมก็เคยคิดเหมือนกัน ช่วยไม่ได้นะ ไม่เข้าถ้ำเสือ จะได้ลูกเสือได้ยังไง?ครั้งนี้ ผมจะจับเสือน้อยๆสองตัวนี้พร้อมกัน!ฉะนั้น ต้องเสี่ยงบ้าง" พ่อบ้านชรามองไปที่ถานหย่งเซิ่งอย่างจริงจัง“คุณท่าน ท่านจะลงมือจริงๆเหรอ?ตอนนี้ท่านได้ขังลูกชายของท่านไว้แล้ว และตอนนี้มีแค่หลานชายเพียงสองคนเท่านั้น ถานกั๋วต้งกับเจียงชื่อ หากท่านฆ่าพวกเขาจนหมด ท่านจะ...ไม่มีทายาทแล้วนะ?” ถานหย่งเซิ่งถอนหายใจลึกๆ

“ลิขิตฟ้า ผมจะทำอะไรได้ล่ะ?”

“ข้ายอมทำผิดต่อคนในใต้หล้า แต่ไม่ยอมให้คนในใต้หล้าผิดต่อข้า!”

“ไม่ว่าจะเป็นลูกชายหรือหลานชาย ตราบใดที่พวกเขากล้าต่อต้านผม ผมก็จะกำจัดให้หมด แม้ว่าผมจะไม่มีลูกหลานอีก แม้ว่าจะไม่มีผู้สืบทอดตระกูลถาน แล้วยังไงล่ะ?”

“ต่อไปถึงผมจะต้องรับเลี้ยงลูกบุญธรรม ก็ไม่เก็บไอ้พวกที่กบฏต่อผมไว้หรอก!”

พูดขนาดนี้แล้ว พ่อบ้านชราก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก

เขาติดตามถานหย่งเซิ่งมานานหลายสิบปี จริงๆแล้วเขาไม่อยากเห็นถานหย่งเซิ่งตัดลูกตัดหลานและไม่เหลือใครเลย แต่เรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว และไม่ใช่สิ่งที่พ่อบ้านอย่างเขาจะควบคุมได้เลย

ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของฟ้าเถอะ